Tag: #मराठी-कविता

सौ. अमृता देशपांडे

☆ कवितेचा उत्सव ☆ कथा आणि कविता ☆ सौ. अमृता देशपांडे ☆ 

कथा आणि कविता

दोघी माझ्या खूप लाडक्या

 

कथा अघळपघळ बोलणारी

कविता नीट नेटकं…

जेव्हढ्यास तेव्हढं!

 

कथा स्पष्ट, रोकठोक, दिलखुलास…

कविता लाजरी….पेक्षा बुजरीच जास्त….

 

कथा एक प्रसंग सांगायला शंभर शब्दांना वेठीस धरते

कविता दोनच ओळीत

शंभर शब्द बोलून जाते.

 

कथा आवडते, कारण

मनानं अगदी मोकळी.

लपवाछपवी हा तिचा

स्वभावच नाही..

सगळं शब्दभांडार लेवून

नखशिखांत सजलेली….

 

कविता ही आवडते, कारण कधी फुलांमागून खुद्कन हसते तर कधी पापण्या मिटून टिपं अडवते. अव्यक्त भावनांना ह्रदयापर्यंत पोचवते……….

 

श्री मुबारक बाबू उमराणी

☆ कवितेचा उत्सव :  क्रोधाचे घर  ☆ श्री मुबारक उमराणी ☆

घर क्रोधाचे छानच

नाकावर माशी जसा

राहा सावध नेहमी

भांडूनच दुखे घसा

 

हट्ट रागाची बहिण

हिंसा पत्नी सदा लढे

अंहकार त्याचा भाऊ

भय पिता घेई धडे

 

निंदा चुगली त्या मुली

एक लागे तोंडी सदा

दुजी भरी दोन्ही कान

देई ठोसे जशी गदा

 

वैर मुलगा क्रोशाचा

त्याची पत्नी इर्षा झाली

घृणा नात त्याची शोभे

आई उपेक्षा ती भ्याली

 

तुम्ही सारे रहा दूर

घरी नांदेल मंगल

सुख संपत्ती मांगल्य

शांती फुलेल जंगल

 

© श्री मुबारक बाबू उमराणी

शामरावनगर, सांगली

मो.९७६६०८१०९७.

≈  ब्लॉग संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित  ≈

श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे

समोर येईल ते खायचं

आणि गप्प राहायचं

वय झालं वेड्या तुझं

टेन्शन काय घ्यायचं ?

 

संसाराच्या डबक्यात

नाही तू बुडायचं

लग्न असो बारसं असो

गप्प बसून राहायचं

 

लक्ष देतो तुझ्याकडं

कोण इथं फारसं

कष्टानं घेतलेल्या

कौतुक नको कारचं

 

धोतर झालं जुनं आता

विरळ ते व्हायचं

उलटून गेली साठी आता

गाठी मारत जायचं

 

घरी नको अडचण

देवळात बसायचं

एकच काम तुला आता

रामनाम घ्यायचं

 

© अशोक श्रीपाद भांबुरे

धनकवडी, पुणे ४११ ०४३.

[email protected]

मो. ८१८००४२५०६, ९८२२८८२०२८

≈ ब्लॉग संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित ≈

प्रा. सौ. सुमती पवार

☆ कवितेचा उत्सव ☆ घरोघर ईश्वर… ☆ प्रा. सौ. सुमती पवार ☆ 

कुंदकळ्या सांडती मुखातून, जेंव्हा बोलते लेक

लडिवाळ किती तीअसते पहा, नजरेची तिच्या ती फेक..

डाळिंबाचे दाणे दात हो, नजरेतून ती सुमने

पाहता क्षणीच जिंकून घेते, साऱ्यांचीच ती मने..

 

आभाळातील जणू चांदणी, उतरून येते घरी

निळ्या नभातील चंद्रकोर ती, कोमल सुंदर परी

मायेचे ते कोंदण असते, भरजरी रेशमी शाल

जणू लक्षुमी घराघरातील, करते मालामाल…

 

नक्षत्रे नि तारे सारे, तिच्या पुढे हो लटके

छुन छुन पायी चाळ वाजवत,पहा कशी ती मटके

आनंदाचा असतो ठेवा, प्रसन्न असतो वारा

सुगंधित ती करून टाकते, घर नि परिसर सारा…

 

बागडते नाचते नि गाते, बनून जाते माय

जणू तापल्या दुधावरील ती, स्निग्ध मायाळू साय

लळा लावूनी जाते निघूनी, सावरण्या परघर

तुटत नाही माया तरीही, जरी राहते दूर….

 

जीव गुंततो माहेरी पण, गृहलक्ष्मी सासरची

प्रतीमाता ती … पाठवतो हो …

घरोघर ईश्वर …ती …

 

© प्रा.सौ.सुमती पवार ,नाशिक

दि:१४/०९/२०२०, वेळ:सकाळी :०९:४३

(९७६३६०५६४२)

[email protected]

≈ ब्लॉग संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित ≈

☆ कवितेचा उत्सव ☆ अंदाज ☆ मेहबूब जमादार ☆

मला माझं म्हणून क‌ा जगता येईना

मनातल्या प्रश्नांच उत्तर काही मिळेनां….

 

कोणी म्हणेल मग कशाला केलं लग्न

स्वप्नात मी बायकोला हा विचारला प्रश्न

मी म्हणून टिकले तिचा हेका काही सुटेना…१

 

बसताय कुठे निवांत, पहिलं घ्या पोरानां

पेपर द्या फेकून डोळं जातील वाचतानां

पोराबाळांच घर आपलं एवढं पण कळेनां?..२

 

मी कुठे जायचं तर खर्चाचा पडतो भार

माहेरा जायचं की ती सदैव असतें  तयार

मला सारं कळतं पण तिला का समजेना…३

 

कोणाशी बोलावे तर कोण ती तुमची

शंकाकुशंका ने हालत बिघडते माझी

होतो तळतळाट परी सांगावे कोणा?….४

 

थोडे कांहीं बोलले तर धरी अबोला

विनवले किती?सोडत नाही हट्टाला

म्हणे सोडतेे हट्ट पण घ्या मला  दागिना….५

 

मी आजारी पडता घायाळ ती होते

रात्रभर बिछान्यावर बसून ती रहाते

अशा तिच्या वागण्याचा अंदाजच येईनां….६

 

वय वाढलं तसं प्रेम ही वाढू लागलं

आपणाला कोण? हे दोघानां पटू लागलं

आतां माझ्या शिवाय तिचं पान ही हलेनां….७

 

© मेहबूब जमादार

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित  ≈

श्री सुहास रघुनाथ पंडित

☆ कवितेचा उत्सव ☆ हे फूल कळीचे झाले गं… ☆ श्री सुहास रघुनाथ पंडित ☆ 

बालपणीच्या कुंजवनातून

यौवन पुलकित वैभव घेऊन

वसंत उधळीत आले ग

हे फूल कळीचे झाले गं

 

        दिवस संपले भातुकलीचे

        सत्य जाहले स्वप्न कालचे

        नयनापुढती रूप तयाचे

        कसे अचानक खुलले ग

       हे फूल कळीचे झाले गं.

 

परीकथेतील परी मी झाले

राजपुत्र ‘ते’मनात ठसले

निशा लाजली,जरा हासली

खुणवीत मजला आली गं

हे फूल कळीचे झाले गं.

 

         पाऊल पडते नव्या जीवनी

         नव्या भावना येती खुलूनी

         गीत प्रीतिचे नवे,माझिया

         ओठावरती आले गं

         हे फूल कळीचे झाले गं.

 

©  श्री सुहास रघुनाथ पंडित

सांगली (महाराष्ट्र)

मो – 9421225491

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित  ≈

कवी स्व केशवसुत (कृष्णाजी केशव दामले)

जन्म – 7 ऑक्टोबर 1866

मृत्यु – 7 नोव्हेंबर 1905

☆ कवितेचा उत्सव ☆ झपूर्झा ☆

कवी स्व केशवसुत (कृष्णाजी केशव दामले) ☆  प्रस्तुति – सौ. ज्योत्स्ना तानवडे ☆ 

हर्ष खेद ते मावळले,

हास्य निमाले;

अश्रु पळाले;

कण्टकशल्यें बोंथटली,

मखमालीची लव वठली;

कांही न दिसे दृष्टीला

प्रकाश गेला,

तिमिर हरपला;

काय म्हणावें या स्थितीला?-

झपूर्झा ! गडे झपूर्झा !  !!१!!

 

हर्षशोक हे ज्यां सगळें,

त्यां काय कळे ?

त्यां काय कळे ?

हंसतिल जरि  ते आम्हांला,

सर न धरू हे वदण्याला:-

व्यर्थी अधिकचि अर्थ वसे

तो त्यांस दिसे,

ज्यां म्हणति पिसे.

त्या अर्थाचे बोल कसे ?-

झपूर्झा ! गडे झपूर्झा !  !!२!!

 

ज्ञाताच्या कुंपणावरून,

धीरत्व  धरून,

उड्डाण करून,

चिद्घनचपला ही जाते,

नाचत तेथें चकचकते;

अंधुक आकृति तिस दिसती,

त्या गाताती

निगूढ गीति;

त्या गीतीचे ध्वनि निघती-

झपूर्झा ! गडे झपूर्झा !  !!३!!

 

नांगरल्याविण भुई बरी

असे कितितरी;

पण शेतकरी

सनदी तेथें  कोण वदा !-

हजारांतुनी एकादा !

तरी न्, तेथुनि वनमाला आणायाला,

अटक तुम्हांला;

मात्र गात हा मंत्र चला-

झपूर्झा ! गडे झपूर्झा !  !!४!!

 

पुरूषाशीं त्या रम्य अति

नित्य प्रकृति

क्रीडा करिती;

स्वरसंगम त्या क्रीडांचा

ओळखणें,  हा ज्ञानाचा

हेतु;  तयाची सुंदरता

व्हाया चित्ता-

प्रत ती ज्ञाता,

वाडें फोडें गा आतां-

झपूर्झा ! गडे झपूर्झा !  !!५!!

 

सूर्य चंद्र आणिक तारे

नाचत सारे

हे प्रेमभरें

खुडित खपुष्पें फिरति जिथें,

आहे जर जाणें तेथें,

धरा जरा नि:संगपणा

मारा फिरके,

मारा गिरके,

नाचत गुंगत म्हणा म्हणा-

झपूर्झा ! गडे झपूर्झा !  !!६!!

 

कवी – स्व केशवसुत (कृष्णाजी केशव दामले)   

(चित्र साभार कृष्णाजी केशव दामले – विकिपीडिया (wikipedia.org))

(या कवितेचे रसग्रहण काव्यानंद मध्ये दिले आहे.)  

© सौ. ज्योत्स्ना तानवडे

वारजे, पुणे.५८

≈ ब्लॉग संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित ≈