☆ कवितेचा उत्सव ☆ गनीम ☆ श्री शरद कुलकर्णी ☆
स्पर्धा जगण्याची ही,
की संघर्ष म्हणावे याला.
बनाव युद्धाचा जर हा,
मग मोल काय लढण्याला?
जिंकलो हरुन कितीदा ,
अन् जिंकुनी हरलो होतो.
अर्थहीन विसंगतीने तरीही ,
युयुत्सुच ठरलो होतो.
उशिराने थोड्या कळले,
जो अनर्थ घडला होता.
माझ्यातच खोल लपूनी,
गनीम दडला होता.
© श्री शरद कुलकर्णी
≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित ≈
सुश्री प्रभा सोनवणे
(आप प्रत्येक बुधवार को सुश्री प्रभा जी के उत्कृष्ट साहित्य को साप्ताहिक स्तम्भ – “कवितेच्या प्रदेशात” पढ़ सकते हैं।)
☆ साप्ताहिक स्तम्भ – कवितेच्या प्रदेशात # 67 ☆
☆ गझल – वृत्त – पीनाकी ☆
(लगागागा लगागागा लगागागा लगागा)
अता वाटे खरेतर हे जगा माहीत होते
कशाला मी उगाचच लपविले का भीत होते
असावे पूर्वजन्मीचे ऋणादीबंध काही
जसे राधा मुरारीही जुने मनमीत होते
गझल अद्यापही ज्यांची मना वेढून आहे
कळाले नाव ते चित्रा सहित जगजीत होते
मला आल्या पुन्हा हाका दिशा दाही उजळल्या
तुला सांगू कसे हे काय धुंडाळीत होते
अशी आहे नशा जगण्यात गझलेचीच सारी
थवे आजन्म शब्दांचेच कुरवाळीत होते
फुले वाट्यास आलेली जरी बेरंग होती
तरीही क्षण सुखाचे पूर्ण गंधाळीत होते
© प्रभा सोनवणे
“सोनवणे हाऊस”, ३४८ सोमवार पेठ, पंधरा ऑगस्ट चौक, विश्वेश्वर बँकेसमोर, पुणे 411011
≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित ≈
श्री मुबारक बाबू उमराणी
☆ कवितेचा उत्सव : कळी ☆ श्री मुबारक उमराणी ☆
कळी गळाली फुल गळाले
गळाली सारी झाडांची पाने
रक्तरंजीतात कोकिळा मुकी
जीवन सुके अबोल गाणे
झाले ते मुके अंधारी रात्री
निशब्द धुके, कोणी लुटला
वारा सुटला भयान राती
पाय पडता, पाला कुटला
जागे झाले काटे चीत्कारीत
नाचले कळ्यांच्या त्या राशीत
तुडवीत तुडवीत गेले
सुगंध फुलांचा पित पित
निशब्द चराचर निशब्द
थांबले झरे, थांबला चंद्र
थांबले रातकिडे चंचल
थांबला ढगा अाड तो चंद्र
भकास वाणी, भकास गाणी
ढग थेंब अश्रूंची ती धार
अश्रूथेंबच, कोणी करेना
अन्यायाविरूद्ध प्रहार
© श्री मुबारक बाबू उमराणी
शामरावनगर, सांगली
मो.९७६६०८१०९७.
≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित ≈
श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे
(वरिष्ठ मराठी साहित्यकार श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे जी का अपना एक काव्य संसार है । आप मराठी एवं हिन्दी दोनों भाषाओं की विभिन्न साहित्यिक विधाओं के सशक्त हस्ताक्षर हैं। आज साप्ताहिक स्तम्भ –अशोक भांबुरे जी यांची कविता अभिव्यक्ती शृंखला की अगली कड़ी में प्रस्तुत है एक समसामयिक एवं भावप्रवण कविता “प्रीतिचा झरा”।)
☆ साप्ताहिक स्तम्भ – अशोक भांबुरे जी यांची कविता अभिव्यक्ती # 66 ☆
☆ प्रीतिचा झरा ☆
डावी खिडकी हृदयाची या उघडायाला हवी
शुद्ध येईल हवा प्रीतिची तेव्हा हृदयी नवी
शृंगाराचा ऐवज माझा मी तर आहे परी
सुरूंग लावू आभाळाला बरसतील या सरी
चिरून घेते हृदय कोवळे फाळाकडुनी धरा
पाटामधुनी वहात आहे कसा प्रीतिचा झरा
अंधाराचे राज्य संपले वाटतोस तू रवी
प्रकाश किरणें मला खुलवती साथ तुझी रे हवी
असे गीत हे गाऊ आपण असेल त्याला गती
तुझ्या नि माझ्या मधे यायला नको कधीही यती
प्रीत सागरा नसे किनारा अधी वाटले बला
सहज पोहून गेलो नंतर छान वाटली कला
जमवू काड्या बांधू घरटे घरात लावू दिवा
कुणी तरी हा पुढे वारसा सांभाळाया हवा
© अशोक श्रीपाद भांबुरे
धनकवडी, पुणे ४११ ०४३.
मो. ८१८००४२५०६, ९८२२८८२०२८
≈ ब्लॉग संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित ≈
श्री सुहास रघुनाथ पंडित
☆ कवितेचा उत्सव ☆ ☆ माझी कविता ☆☆ श्री सुहास रघुनाथ पंडित ☆
मूक रहावी माझी कविता
आक्रोश कशाला उगा करावा
दुःखाचेही पचवून डोंगर
संतोषाचा झरा वहावा.
प्रतिक्षेतली जणू आर्तता
बंद पापणीमधले पाणी
हुरहूर सारी मनात ठेवून
आनंदाची गावो गाणी.
आठवणींचा जपून ठेवा
जाण असावी तिला आजची
भविष्य उज्वल पहात जाईल
स्वप्ने सजवून कधी उद्याची.
लिहीले त्याने तसे म्हणूनी
मी ही का हो तसे लिहावे
पाऊल माझ्या कवितेचे ते
चुकूनही ना कधी घसरावे.
नकाच सांगू मजला कोणी
अशी असावी,तशी असावी
समईमधल्या वातीसम ती
तम सर्वांचा उजळीत जावी.
© श्री सुहास रघुनाथ पंडित
सांगली (महाराष्ट्र)
मो – 9421225491
≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित ≈
कवी राज शास्त्री
(कवी राज शास्त्री जी (महंत कवी मुकुंदराज शास्त्री जी) मराठी साहित्य की आलेख/निबंध एवं कविता विधा के सशक्त हस्ताक्षर हैं। मराठी साहित्य, संस्कृत शास्त्री एवं वास्तुशास्त्र में विधिवत शिक्षण प्राप्त करने के उपरांत आप महानुभाव पंथ से विधिवत सन्यास ग्रहण कर आध्यात्मिक एवं समाज सेवा में समर्पित हैं। विगत दिनों आपका मराठी काव्य संग्रह “हे शब्द अंतरीचे” प्रकाशित हुआ है। ई-अभिव्यक्ति इसी शीर्षक से आपकी रचनाओं का साप्ताहिक स्तम्भ प्रकाशित कर रहा है। आज प्रस्तुत है आपकी एक भावप्रवण रचना “हे भरलं आभाळ…”)
☆ साप्ताहिक स्तम्भ – हे शब्द अंतरीचे # 17 ☆
☆ हे भरलं आभाळ… ☆
हे भरलं आभाळ…
सहज रिचवलं
उष्णता क्षमली
वातावरण बहरलं…०१
हे भरलं आभाळ…
किमया देवाची
थेंब थेंब पाणी
कहाणी जीवनाची…०२
हे भरलं आभाळ…
अंधार पडला क्षणात
जलधारा बरसल्या
पाऊस आला जोरात…०३
हे भरलं आभाळ…
कधी तसंच राहिलं
माणसाचे क्रूरकर्म
आभाळाला डागलं… ०४
हे भरलं आभाळ…
तसं मायेचं असावं
सुजलाम सुफलाम
सर्व जग बनावं…०५
© कवी म.मुकुंदराज शास्त्री उपाख्य कवी राज शास्त्री.
श्री पंचकृष्ण आश्रम चिंचभुवन, वर्धा रोड नागपूर – 440005
मोबाईल ~9405403117, ~8390345500
≈ ब्लॉग संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित ≈
सौ. गौरी सुभाष गाडेकर
☆ कवितेचा उत्सव ☆ मध्यमवर्ग ☆ सौ. गौरी सुभाष गाडेकर ☆
यावेळचा पाऊस
खूप खूप मोठ्ठा होता.
काऊचं शेणाचंच नव्हे, तर
चिऊचं मेणाचं घरही वाहून गेलं.
काऊ चिऊकडे धावला
मदत मागायला.
पण चिऊ स्वतःच झाली होती बेघर.
काऊ गेला परत, विचार करत
आता काय करू?
कोणा हाक मारू?
तोच काऊकडे आला कोणी
घेऊन बिस्कीटे -चहापाणी.
दुसरा आला खिचडी घेऊन
तिसरा आला कपडे घेऊन
एकेकजण येतच गेला
काऊला मदत देतच गेला
काऊ रिलिजियसली रांगेत उभा.
कधी रॉकेलच्या
कधी अंथरुणाच्या
कधी कपड्यांच्या
कधी पांघरुणांच्या
हळूहळू काऊचं घर उभं राहिलं.
चिऊकडे कोणीच नाही आलं
रांगेत उभं राहणं, नव्हतं
तिच्या प्रतिष्ठेला शोभणारं
जवळच्यांनी केली मदत प्रथम
नंतर चिऊलाच ऑकवर्ड वाटू लागलं,
रोज रोज त्यांची मदत घ्यायला.
त्यांनाही वाटायचं हिला विचारलं
तर हिचा इगो दुखावणार नाही ना?
उगीच रिलेशन्स नको स्पॉईल व्हायला.
चिऊला वाटायचं, कसं मागू?
शरमेने भरून जायचं तिचं मन.
काऊचं घर केव्हाच उभं राहिलं
-पूर्वीपेक्षाही चांगलं.
चिऊ मात्र अजून
जमवतेय काड्या काड्या
घर बांधायला.
© सौ. गौरी सुभाष गाडेकर
फोन नं. 9820206306.
≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित ≈
☆ कवितेचा उत्सव ☆ ऋतूरंग ☆ सौ. सुरेखा सुरेश कुलकर्णी ☆
संपता संपता शिशिराने वसंताला साद दिली .
गोड गुलाबी थंडीतून पानझडी संपून गेली .
जुनीपुराणी पिवळी पाने गळून
आता पाचोळा झाली.
उघड्या बोडक्या झाडावरती नवी वस्त्रे लेवू लागली.
हिरवी कोवळी छान पालवी झाडे आता पांघरु लागली.
वसंत ऋतुचे वैभव सारे हिरवाई हीघेऊ लागली .
आम्रतरूवर मोहर फुलतो
गंधा संगे सूरही जुळतो .
कोकीळ सुस्वर पाना आडून रंगामध्ये तान मिसळतो.
ग्रीष्म तापला तरीही येथे फुले बहावा गुलमोहर तो
आषाढाचा काळा मेघही अमृतधारा इथे बरसतो.
सप्तरंगी ते इंद्रधनू नभी मोर हीनाचे पिसेफुलारूनी
निसर्ग पटला वरती उधळण नवरंगाची वर्षा ऋतुनी.
शरद ऋतूचे शुभ्र चांदणे दुधात न्हाली धरतीओली
समृद्धीचा रंग पसरला धनधान्याची रास ओतली.
हेमंताचा प्रेम गोडवा संक्रांतीचा रंगीत हलवा
फळा फुलांनी तरु बहरले ऋतू रंगाचा कुंचला नवा.
कृपाछत्र हे सहा ऋतूंचे नेम याचा कधीन चुकला
जीवनात ते रंग बहरती सुख-समृद्धी या जगताला.
© सौ. सुरेखा सुरेश कुलकर्णी
≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित ≈
सुजित शिवाजी कदम
☆ साप्ताहिक स्तंभ – सुजित साहित्य #56 ☆
☆ मला वाटले … ☆
मला वाटले ,भेटशील एकदा नंतर नंतर
कळले नाही,कसले तूझे हे जंतरमंतर…!
येते म्हणाली ,होतीस तेव्हा जाता जाता
किती वाढले,दोघांमधले अंतर अंतर…!
रोज वाचतो,तू दिलेली ती पत्रे बित्रे
भिजून जाते,पत्रांमधले अक्षर अक्षर…!
तूला शोधतो,अजून मी ही जिकडेतिकडे
मला वाटते,मिळेल एखादे उत्तर बित्तर…!
स्वप्नात माझ्या,येतेस एकटी रात्री रात्री
नको वाटते,पहाट कधी ही रात्री नंतर…!
उभा राहिलो,ज्या वाटेवर एकटा एकटा
त्या वाटेचाही,रस्ता झाला नंतर नंतर…!
विसरून जावे,म्हणतो आता सारे सारे
कुठून येते,तूझी आठवण नंतर नंतर…!
मला वाटले,भेटशील एकदा नंतर नंतर
कळले नाही,कसले तूझे हे जंतरमंतर…!
© सुजित शिवाजी कदम
पुणे, महाराष्ट्र
मो.७२७६२८२६२६
☆ कवितेचा उत्सव ☆ कोंदण ☆ सुश्री पूजा दिवाण ☆
सळसळत्या पानांवर लिहिती
थेंब थेंब सृजनाची नक्षी
गर्द राईच्या हिरवाई सह
शांत-निवांत मनाचा पक्षी
तू न कुणाचा मी न कुणाची
स्नेह परी मग कसा जुळे हा
आयुष्याच्या वळणावरती
कसा घुमे हा मैत्र पारवा
किती पाहिली नवलाई अन्
किती साधले गप्पांचे क्षण
खळाळत्या हास्याच्या संगे
आठवणींचे मखमाली क्षण
मैत्र जीवांचे असे जुळावे
सहवासाचे मोती व्हावे
दिल्या घेतल्या आनंदाचे
त्या मोत्याला कोंदण व्हावे
© सुश्री पूजा दिवाण
≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित ≈
