मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ ये सरसावत… ☆ सुश्री वर्षा बालगोपाल ☆

सुश्री वर्षा बालगोपाल 

?  कवितेचा उत्सव ?

☆ ये सरसावत… ☆ सुश्री वर्षा बालगोपाल 

(वृत्त मदिरा – अक्षरे २२ मात्रा ३०)

(गाललगालल गाललगालल गाललगालल गाललगा)

तू मनमोहक तू भवतारक तू जगपालक हे वरुणा

ये सरसावत या धरतीवर शेतकर्‍यांवर ती करुणा॥

 

आसुसले मन आतुरले जन वाट बघे वन ये जलदा

जोडतसे कर तू विहिरी भर जोजव सावर हे शर दा

मोहकसे जग झेपतसे खग वर्षतसे ढग ना गणना

ये सरसावत या धरतीवर शेतकर्‍यांवर ती करुणा॥

 

ढोलक वादक तू सुखकारक जीवन दायक मित्र असा

विश्व विमोचक  हे मनमोहक चेतन वाहक धूर्त जसा

मी शरणागत त्या चरणावर पांघर चादर प्रेम घना

ये सरसावत या धरतीवर शेतकर्‍यांवर ती करुणा॥

 

हे जग सुंदर सोज्वळ मंदिर  लोभस अंतर कार्य तुझे

या धरणीवर प्रेमळ तो कर मोदक निर्झर बीज रुजे

वाजत गाजत अमृत पाजत कस्तुर पेरत रे भुवना

ये सरसावत या धरतीवर शेतकर्‍यांवर ती करुणा॥

© सुश्री वर्षा बालगोपाल

मो 9923400506

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ – श्रावण…– ☆ सौ. अलका ओमप्रकाश माळी ☆

सौ. अलका ओमप्रकाश माळी

?  कवितेचा उत्सव ?

☆ – श्रावण…– ☆ सौ. अलका ओमप्रकाश माळी ☆

कधी सोन पिवळे उन पडे..

कधी सर सर सरी वर सरी..

थेंब टपोरे बरसती..

आनंदी श्रावण आला ग दारी..

 

सण वार घेऊन सोबती..

येई हासरा हा श्रावण..

नाग पूजेचा हा वसा

जपे पंचमीचा सण..

 

जिवतीचे करू पूजन..

 मागू सौभाग्याचे वरदान

भावा बहिणीच्या नात्याची

 विण घट्ट करी रक्षाबंधन..

 

मंगळागौरीचे ग खेळ..

रोज रंगती मनात..

उंच उंच झुले झुलती..

सोन पिवळ्या उन्हात..

 

यथेच्छ सात्विक मेजवानी

मैत्रिणींची गप्पा गाणी..

खेळ रंगतो सख्यांसोबत..

घेऊन माहेरच्या ग आठवणी..

 

श्रावण सरीनी रोज

भिजते अंगण..

समईच्या उजेडात

करू शिवाचे ग पूजन..

 

कधी उतरते उन,

कधी सर पावसाची..

चाहूल लागता श्रावणाची..

होई बरसात मांगल्याची..

 

निसर्ग करी मुक्त हस्ते

सौंदर्याची उधळण..

पाहता सृष्टीचे रूप देखणे..

फिटे डोळ्याचे ग पारणे..

© सौ. अलका ओमप्रकाश माळी

मोब. 8149121976

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ हे शब्द अंतरीचे # 140 ☆ कृष्ण… ☆ महंत कवी राज शास्त्री ☆

महंत कवी राज शास्त्री

?  हे शब्द अंतरीचे # 140 ? 

कृष्ण…

कृष्ण, आधार जीवनाचा

जीवन तारणहार

असे वाटे भेटावा एकदाचा.

 

कृष्ण, वात्सल्य प्रेमसिंधु

आकर्षण नावात तयाच्या

तो तर आहे दिनबंधु.

 

कृष्ण, सुदामाची मैत्री

ती अजरामर झाली

आज नाही अशी मैत्री.

 

कृष्ण, शुद्ध प्रेमळ

करी जीवाचा उद्धार

हरावे माझे, कश्मळ

 

कृष्ण, कान्हा मिरेचा

विष पिले तिने

जोडला साथीदार आयुष्याचा.

 

कृष्ण, स्मरवा दिनरात

वसावा तोच हृदयात

करावी त्याची भक्ती सतत.

© कवी म.मुकुंदराज शास्त्री उपाख्य कवी राज शास्त्री

श्री पंचकृष्ण आश्रम चिंचभुवन, वर्धा रोड नागपूर – 440005

मोबाईल ~9405403117, ~8390345500

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ.उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ.गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – काव्यानंद ☆ अंगाई… कवी: डाॅ.निशिकांत श्रोत्री ☆ रसग्रहण.. सौ.ज्योत्स्ना तानवडे ☆

सौ. ज्योत्स्ना तानवडे

? काव्यानंद ?

☆ अंगाई…  कवी: डाॅ.निशिकांत  श्रोत्री ☆ रसग्रहण.. सौ.ज्योत्स्ना तानवडे  

 डाॅ. निशिकांत श्रोत्री

‘आई’ हे आपले परमदैवत. आई म्हटले की आठवतो तो तिचा प्रेमळ उबदार स्पर्श, तिने भरविलेला मऊ दुधभात आणि तिने अंगाई म्हणत आपल्याला निजवणे. तिच्या प्रेमळ आवाजाने आपल्याला छान झोप येई. देव देवतांच्या जन्मोत्सवाचे वेळी जे पाळणे म्हटले जातात त्याच पारंपारिक चालीवरती डॉ. निशिकांत श्रोत्री सरांनी ही ‘अंगाई’ लिहिलेली आहे.

☆ अंगाई…  कवी: डाॅ.निशिकांत  श्रोत्री ☆

निज निज निज बाळा

पाळणा तुजसाठी झुलविला

करी गाई गाई

तव आई गाई तुज अंगाई 

निज निज निज बाळा ||ध्रु||

खेळ किती रंगे

चिऊ काऊ भू भू माऊ संगे

रांगशी दुडुदुडू

सवंगडी सारे ते प्रेमाने

तुजवरती जीव

थकलाशी लाव पापणी डोळा

निज निज निज बाळा ||१||

ज्योती त्या विझल्या

निरांजनी शांतवुनीया गेल्या

तुजला लडिवाळा

निजवाया येई मिट्ट काजोळा

मनमोहन बाळा

निद्रेचा सगळा का धांडोळा

निज निज निज बाळा ||२||

चांदोबा आला

घेउनिया तारका  नि चांदण्या

चांदणे तुजला

अंगाई गाई निजवायाला 

डोळा पेंगुळला

मिटुनीया पापणीच्या पंखाला

निज निज निज बाळा ||३||

पाडसे निजली

हम्मेच्या शेजारी पहुडली

दूध पाजविले

कपिलेने त्यांना रे निजविले 

तया ना झोपाळा

तरी ही ती शांत कशी झोपली

निज निज निज बाळा ||४||

जादुई दुलई

घेउनी तुज निजवायला आली

तव सखी परिराणी

झोकाळा देई तुज झुलवूनी

वाजवी ना वाळा

नीज अता मिटुनी घेई डोळा

निज निज निज बाळा ||५||

शांत तरूतळा

विसावुनी पाचोळा ही निजला

वारा ही शमला

सैरभरा घोंगावूनी थकला

शिणविसी का डोळा

झुलवीते तुज देउनी हिंदोळा

निज निज निज बाळा ||६||

हे कुलभूषणा

नाव करी दिगंत दाही दिशांना

तव रूप छान

आम्हाला तुझा किती अभिमान

तू अमुचा जीव

श्रीराम कृष्णसखा तू देव

निज निज निज बाळा ||७||

 – डॉ. निशिकान्त श्रोत्री

अंगाई…राजकपूर — कवी — डॉ.  निशिकान्त श्रोत्री ☆ रसग्रहण – सौ. ज्योत्स्ना तानवडे 

निज निज निज बाळा

पाळणा तुजसाठी झुलविला

करी गाई गाई

तव आई गाई तुज अंगाई

निज निज निज बाळा ||ध्रु||

अरे सोनुल्या, माझ्या बाळा, आता गाई गाई कर. शांत झोपी जा. तुझ्यासाठी मी पाळणा झुलवीते आहे. मी तुझी आई तुला अंगाई गाते आहे. आता गाई गाई कर. अगदी मृदू आवाजात आई आपल्या तान्हुल्याला हे म्हणते आहे. या शब्दांमध्ये निज निज, आई, गाई, अंगाई या शब्दांमध्ये छान अनुप्रास साधल्याने या अंगाईला छान लय प्राप्त झाली आहे.

खेळ किती रंगे

चिऊ काऊ भू भू माऊ संगे

रांगशी दुडूदुडू

सवंगडी सारे ते प्रेमाने

तुजवरती जीव

थकलासी लाव पापणी डोळा

निज निज निज बाळा ||१||

अरे छकुल्या, चिऊ, काऊ, माऊ, भू भू हे तुझे सवंगडी आहेत. त्यांच्याबरोबर तुझे खेळ किती रंगतात. तुझे हे खेळगडी पण तुझ्यावर किती माया करतात. त्यांच्याशी खेळताना तू घरभर कसा दुडूदुडू रांगत असतोस. खेळून खेळून तू आता दमला आहेस. तेव्हा आता तुझ्या पापण्या मिटू देत. आता छान गाई गाई कर.

बाळाचे जेवण तर चिऊ-काऊ शिवाय होतच नाही. आजूबाजूला पळणाऱ्या माऊ, भू भू बरोबर बाळ पण भरभर रांगत असते. अगदी बालवयापासून या प्राणी मित्रांशी त्याचे मैत्र जुळत जाते. इथे वापरलेल्या ‘दुडूदुडू’ शब्दाने रांगणारे बाळ आपल्याला डोळ्यासमोर दिसू लागते. चिऊ, काऊ, माऊ, भू भू हे शब्द बालकांच्या बोलीभाषेत आहेत.बाळाच्या बोबड्या बोलीत ते शब्द आणखीनच मोहक वाटतात. या शब्दात साधलेला अनुप्रास शब्दांची रंगत आणखीन वाढवतो.

ज्योती त्या विझल्या

निरांजनी शांतवुनीया गेल्या

तुजला लडिवाळा

निजवाया येई मिट्ट काजोळा

मनमोहन बाळा

निद्रेचा सगळा का धांडोळा

निज निज निज बाळा ||२||

अरे माझ्या सोन्या, त्या निरांजनातल्या वाती सुद्धा आता शांत होत विझल्या आहेत. अरे आता तुला झोपवायला मिट्ट काळोख आलेला आहे बघ. तरी सुद्धा न झोपता का एवढी झोपेची वाट बघतोस ? आता शहाण्यासारखा झोपी जा.

इथे काजोळा, धांडोळा या थोड्या अपरिचित शब्दांनी छान स्वरयमक जुळले आहे.इथेही लडिवाळा, बाळा, सगळा, धांडोळा, काजोळा यामधे सुंदर अनुप्रास साधलेला आहे.

चांदोबा आला

घेउनिया तारका नि चांदण्या

चांदणे तुजला

अंगाई गाई निजवायला

डोळा पेंगुळला

मिटुनिया पापणीच्या पंखाला

निज निज निज बाळा ||३||

अरे बघ, तो आकाशीचा चांदोबा तारका आणि चांदण्या घेऊन आला आहे. त्याचे हे चांदणे तुला निजवायला अंगाई गाते आहे. तुझे डोळे सुद्धा पेंगुळले आहेत. बाळा आता पापण्यांचे पंख मिटू देत. आता गाई गाई कर.

इथे गोष्टीतून, गाण्यातून ओळख झालेला चांदोमामा आणि त्याच्या चांदण्या बाळाच्या भेटीला येतात.इथेही छान अनुप्रास साधलेला आहे.

पाडसे निजली

हम्मेच्या शेजारी पहुडली

दूध पाजविले

कपिलेने त्यांना रे निजविले

तया ना झोपाळा

तरी ही ती शांत कशी झोपली

निज निज निज बाळा ||४||

अरे सोनुल्या, गाईची वासरं सुद्धा शहाण्या बाळासारखी तिच्या शेजारी झोपली आहेत. या कपिलेने त्यांना दूध पाजवून झोपविले आहे. त्यांच्यासाठी झोपाळा पण नाही. तरी सुद्धा बघ त्यांना कशी शांत झोप लागली आहे. मी तर तुला झोका देते आहे. तू पण आता शांत झोप.

आता इथे बाळाची समज वाढल्याने हम्मा आणि तिचे बाळ वासरू त्याचे दोस्त झालेले आहेत.

जादुई दुलई

घेउनी तुज निजवायला आली

तव सखी परिराणी

झोकाळा देई तुज झुलवूनी

वाजवी ना वाळा

नीज अता मिटुनी घेई डोळा

निज निज निज बाळा ||५||

अरे तुझी मैत्रीण ती परी राणी आहे ना ती तुझ्यासाठी जादूची दुलई घेऊन आली. तू झोपावंस म्हणून ती पण तुला झोका देते आहे. तेव्हा आता पायाचा चाळा थांबव. वाळा वाजवू नकोस. आता पटकन डोळे मिटून घे आणि शांत झोपी जा.

आता  इथे गोष्टीतली परी राणी बाळाला भेटायला येते. त्याला झोका देऊन झुलवीते  सुध्दा. झोकाळा, वाळा, डोळा, बाळा यात छान अनुप्रास साधला आहे त्यामुळे कवितेची लय आणखीन वाढली आहे.

शांत तरूतळा

विसावुनी पाचोळा ही निजला

वारा ही शमला

सैरभरा घोंगावूनी थकला

शिणविसी का डोळा

झुलवीते तुझ देउनी हिंदोळा

निज निज निज बाळा ||६||

रात्रीच्या शांत वेळी शांत असणाऱ्या झाडाखाली पडलेला पाचोळा सुद्धा शांतपणे निजला आहे. सगळीकडे सैरावैरा घोंगावत धावल्यामुळे वारा सुद्धा खूप थकून आता शांत झाला आहे. मग तूच अजून का जागा आहेस ? मी तुला झोका देत जोजवते आहे. आता शांत झोप.

बाळ आता आजुबाजूच्या निसर्गात रमायला लागते. त्यामुळे झाडे, वारा त्याला समजायला लागतात हे इथे लक्षात येते.

 हे कुलभूषणा

 नाव करी दिगंत दाही दिशांना

 तव रूप छान

आम्हाला तुझा किती अभिमान

तू अमुचा जीव

श्रीराम कृष्णसखा तू देव

निज निज निज बाळा ||७||

अरे सोनुल्या, तू आमच्या कुळाचे भूषण आहेस‌. तुझ्या गुणांनी, कर्तृत्वाने दाही दिशांत तुझे नाव होऊ दे. तुझे रुप हे खूप देखणे आहे. आम्हाला तुझा खूप अभिमान आहे. कारण तू आमचा जीव की प्राण आहेस. बाळा तू जणू श्रीराम श्रीकृष्णाचे गोजिरे बाळरूपडे आहेस. आता शांतपणे झोपी जा.

इथे गोष्टीतले राम-कृष्ण बाळाच्या भेटीला येतात. बाळ जसजसे मोठे होत जाते तसतसे त्याचे विश्व विस्तारत जाते. त्याच्या बालविश्वात हळूहळू परिसरातले सगळे प्राणी, पक्षी, गोष्टीतली पात्रे, आजुबाजूची माणसे बदलत जातात. अंगाईच्या प्रत्येक कडव्यात त्याचा छान उल्लेख आला आहे.

या अंगाई गीतात बाळाला झोपवताना आईच्या मनातील कोमल भावना अचूक शब्दात उत्कटपणे व्यक्त झाल्या आहेत. या भावपूर्ण रचनेतील कवीचे शब्दसामर्थ्य प्रभावी आहे.

कवितेत बहुतेक  सर्व कडव्यात छान अनुप्रास साधलेला आहे. त्यामुळे कवितेची विशिष्ट लय वाढलेली आहे आणि कवितेला नैसर्गिक स्वरूमाधुर्य प्राप्त झालेले आहे. यामुळेच बाळाला आपोआप गुंगी येऊन झोप लागते.

चांदोबा तारका घेऊन आला, चांदणे अंगाई गाते, परी राणी झोका देते, पाचोळा निजला, वारा थकला या वाक्यरचनेत चेतनागुणोक्ती अलंकाराचा छान उपयोग केलेला आहे. त्यामुळे ही सर्व पात्रे गीतामध्ये जिवंत होऊन सामोरी येतात आणि या गीताची रंगत आणखीनच वाढते.

झोपताना शांत झालेले बाळ जास्त संवेदनशील झालेले असते, तशीच बाळाला झोपवणारी आई जास्तच भावनाप्रधान झालेली असते. तिच्या सर्व कोमल भावना उचंबळून येतात. अंगाईतून ती बाळाला आजूबाजूचा निसर्ग, प्राणी, पक्षी यांची माहिती, अगदी स्वतःची ओळख पण सांगते. बाळाच्या मनात ते सर्व कुठेतरी नोंदले जाते. बाळ यातून आईचा आवाज, स्पर्श ओळखायला शिकते. सर्व गोष्टी ओळखायला लागते. शेवटी त्याला देवाच्या बाळरूपात बघणारी आई आपल्या तान्हुल्याचे मोठे झाल्यावरचे, त्याच्या यशाचे, कर्तृत्वाचे स्वप्न बघायला लागते.

या सर्व तरल भावना या कवितेत उत्स्फूर्तपणे व्यक्त झालेल्या आहेत. हळव्या मातृ हृदयाचे भावपूर्ण हुंकार अतिशय उत्कटपणे मांडणारी ही डॉ.श्रोत्री यांची भावमधुर अशी अंगाई आहे.

© सौ.ज्योत्स्ना तानवडे

वारजे, पुणे.५८

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – वाचताना वेचलेले ☆ पन्नाशीच्या पुढचा म्हातारा ☆ प्रस्तुती – श्री अमोल अनंत केळकर ☆

श्री अमोल अनंत केळकर

? वाचताना वेचलेले ?

☆ पन्नाशीच्या पुढचा म्हातारा  ☆ प्रस्तुती – श्री अमोल अनंत केळकर ☆ 

खूप टिकाऊ मासा जसा

चवीला नेहमीच खारट असतो,

तसाच

पन्नाशीच्या पुढचा  म्हातारा

थोडा जास्तच चावट असतो!

 

उजेडाचा त्रास होतो

म्हणून गॅागल वापरत असतो,

काळ्याभोर काचेमागून

“निसर्गसौंदर्य” न्याहाळीत असतो!

शेजारीण आली घरी की

आनंदाने हसत असतो,

बायकोला चहा करायला लावून

स्वत: गप्पा मारत बसतो

कारण

  पन्नाशीच्या पुढचा म्हातारा

थोडा जास्तच चावट असतो!

 

पाय सतत दुखतात म्हणत

घरच्या घरी थांबत असतो,

बाकी सगळ्या दिवशी मात्र

मित्रांबरोबर भटकत असतो!

चार घास कमीच खातो

असं घरात सांगत रहातो

भजी समोसे मिसळपाव

बाहेर खुशाल चापत असतो

कारण

पन्नाशीच्या पुढचा म्हातारा

थोडा जास्तच चावट असतो!

 

औषधाचा डोस गिळताना

घशामध्ये अडकत असतो,

पार्टीत चकणा खाता खाता

चार चार पेग रिचवत असतो

अध्यात्माच्या गप्पा मोठ्या

चारचौघात झोडत असतो

मैत्रीणींच्या घोळक्यात मात्र

रंगेल काव्य ऐकवत असतो

कारण

पन्नाशीच्या पुढचा म्हातारा

थोडा जास्तच चावट असतो!

 

पन्नाशीच्या पुढचा म्हातारा आता

निवृत्तीत गेलेला असतो

विरंगुळ्याला जुन्या जुन्या

आठवणीत रमत असतो

म्हटलं तर ज्येष्ठ असतो

तरी बराच तरुण असतो

संपून गेलेलं तारुण्य

पुन्हा आणू पहात असतो

 

कारण

खूप टिकाऊ मासा जसा

चवीला नेहेमीच खारट असतो

तसाच

पन्नाशीच्या पुढचा म्हातारा

थोडा जास्तच चावट असतो!

संग्राहक : अमोल केळकर

बेलापूर, नवी मुंबई, मो ९८१९८३०७७९

poetrymazi.blogspot.in, kelkaramol.blogspot.com

[email protected]

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ.उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ.मंजुषा मुळे/सौ.गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ “खरं आहे…” ☆ श्री सुनील देशपांडे ☆

श्री सुनील देशपांडे

? कवितेचा उत्सव ?

☆ “खरं आहे…” ☆ श्री सुनील देशपांडे

खरं आहे पहिल्यासारखं आज काही राहिलं नाही

पन्नास वर्षानंतर सुद्धा आजचं काही रहाणार नाही

 

पन्नास वर्षापूर्वी सुद्धा आजच्या सारखं नव्हतं काही

बदलणा-या काळाबरोबर बदलत असतं सारं काही

 

बदललं सारं तरी सारंच वाईट घडत नाही

प्रत्येक पिढी नंतर काही जगबुडी होत नाही

 

नातवंडं पहा आपली किती किती छान आहेत

आई वडील त्यांचे जरी म्हणतात ती वाह्यात आहेत

 

समुद्र ओलांडणारा म्हणे एके काळी भ्रष्ट असे

आज मात्र त्याच्या सारखा कर्तबगार कोणी नसे

 

नोकरी करणारी बाई तेव्हा  अनीतिमान ठरत असे

जातीबाहेर लग्न करण्याने समाजस्वास्थ्य बिघडत असे

 

पदर पडला खांद्यावरून तर बाई चवचाल ठरत असे

चहा आणि सिनेमा सुद्धा तेव्हा व्यसन ठरत असे

 

सहशिक्षण झाले सुरू तरी ‘ती’ त्याच्याशी बोलत नसे

बोललेच कोणी मोकळे तर नांव त्याचे भानगड असे

 

पीरीयड बंक होत होते मॕटिनी हाऊसफुल्ल होत होते

सुधारलेले ती अन् तो चोरून सिनेमाला जात नव्हते ?

 

आधला असो वा मधला अलिकडचा वा पुढचा

नीतीमत्ता तिथेच असते दृष्टिकोन बदलतो तुमचा

 

रोमीओ होता चौदाचा बाॕबी नव्हती सोळाची ?

प्रेम त्यांचं अमर मात्र आर्ची बदनाम सैराटची ?

 

होऊदेना सैराट त्यांना घेऊदेना चटके थोडे

परिस्थितीचे खातील फटके शिकतील त्यातून धडे

 

वाढत्या वयात नीतिमत्तेचा ठेका  कशाला घेता

वयाच्या क्वालिफिकेशनवर न्यायाधीश होता ?

 

न्यायाधीश होण्यासाठी मन संतुलित असावे लागते

पण वय जास्त झाल्यावर कित्येकांचे तेच बिघडते

 

© श्री सुनील देशपांडे

मो – 9657709640

email : [email protected]

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ आ र सा ! ☆ श्री प्रमोद वामन वर्तक ☆

श्री प्रमोद वामन वर्तक

? कवितेचा उत्सव ? 

🙏 आ र सा ! 🙏 श्री प्रमोद वामन वर्तक ⭐

मज पारखून आणले

बाजारातून लोकांनी,

दोरा ओवून कानातूनी

टांगले खिळ्यास त्यांनी !

 

येता जाता, मज समोर

कुणी ना कुणी उभा राही,

चेहरा पाहून पटकन

कामास आपल्या जाई !

 

पण घात दिवस माझा

आला नशिबी त्या दिवशी,

खाली पडता खिळ्यावरून

शकले उडाली दाही दिशी !

 

होताच बिनकामाचा

लक्ष मजवरचे उडाले,

सावध होवून सगळे

मज ओलांडू लागले !

 

रीत पाहून ही जनांची

मनी दुःखी कष्टी झालो,

नको पुनर्जन्मी आरसा

विनवू जगदीशा लागलो !

विनवू जगदीशा लागलो !

© प्रमोद वामन वर्तक

दोस्ती इम्पिरिया, ग्रेशिया A 702, मानपाडा, ठाणे (प.)

मो – 9892561086 ई-मेल – [email protected]

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – चित्रकाव्य ☆ – दीपकळी… – ☆ सुश्री नीलांबरी शिर्के ☆

सुश्री नीलांबरी शिर्के

?️?  चित्रकाव्य  ?️?

?– दीपकळी… – ? ☆ सुश्री नीलांबरी शिर्के ☆

ज्योत पणतीची

दीपकळी लवलवते

तमास सारून दूर

तेजाळत ती राहते ….

तम सारा दूर  करणे

जरी न तियेच्या हाती

जमेल तितके करावे

हीच पणतीची वृत्ती ….

कुवत आपली जाणून

कृतिशीलतेस जपावे

अपेक्षेची प्रतीक्षा नको

आपणापासून आरंभावे ….

© सुश्री नीलांबरी शिर्के

मो 8149144177

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ ‘भारतीय मी, भारत माझा 🇮🇳’ ☆ सुश्री प्रणिता खंडकर ☆

सुश्री प्रणिता प्रशांत खंडकर

? कवितेचा उत्सव ?

☆ ‘भारतीय मी, भारत माझा 🇮🇳‘ ☆ सुश्री प्रणिता खंडकर ☆

भारत देश महान, अमुचा भारत देश महान!

‘सत्यमेव जयते’, आमच्या राष्ट्राची हो शान!

 

 भारतभूच्या पोटी जन्मले,

 सुपुत्र लाखो महान!

 स्वातंत्र्यास्तव लढले घेऊन ,

  तळहातावर प्राण!

 सदा राखली जगात त्यांनी,

  राष्ट्राची या शान!

 म्हणून गाठले स्वातंत्र्याने

 पाऊणशे वयमान! ||१||

 

 स्वेच्छेने होती, भरती येथे,

  लाखो वीर जवान,

 मातृभूमीस्तव, सुहास्यवदने,

  प्राणांचे देती बलिदान!

 नागरिकांचे संरक्षण अन्

  नारीचा सन्मान,

 सीमेवरती अहोरात्र हे

  सशस्त्र उभे जवान! ||२||

 

 वाळवंटीचे प्रखर ऊन वा,

  वादळ सागरीचे ,

  तांडव जलधारांचे अथवा,

   हिम-दंशही सियाचीनचे,

 तहान-भूक, विसरूनी सारे,

  निभवित कर्तव्याला,

 विसरू नका हो भारतवासी,

  त्यांच्या समर्पणाला! ||३||

 

 झोप सुखाची आम्ही घेतां,

   दिनरात ते, देती पहारा,

 आठवत नसेल का हो त्यांना,

 माय-बाप अन् कुटुंब-कबिला?

  चला शोधूनी आपण त्यांना,

   हात मदतीचा देऊ,

  ओलाव्याने आपुलकीच्या,

   आश्वस्त जवानां करू! ||४||

 

  कार्यक्षेत्र जरी भिन्न आपुले,

    प्रामाणिकता जपू,

   नागरिकांच्या कर्तव्याचे,

      यथार्थ पालन करू!

    राष्ट्रध्वज,तिरंगा अमुचा,

     सन्मान तयाचा ठेवू,  

     विश्वशांतीचा  घेऊनी वसा,

     दहशतवादा उखडू!

    देशहिताच्या संस्काराचे,

     स्वयं उदाहरण बनू,

    भारतभूच्या विकासाचे,

     शिल्प मनोहर घडवू!    ||५||               

© सुश्री प्रणिता खंडकर

संपर्क – सध्या वास्तव्य… डोंबिवली, जि. ठाणे.

ईमेल [email protected] केवळ वाॅटसप संपर्क.. 98334 79845.

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ मातृभूमी वंदना 🇮🇳 ☆ सौ. मुग्धा कानिटकर ☆

? कवितेचा उत्सव ?

☆ मातृभूमी वंदना 🇮🇳 ☆ सौ. मुग्धा कानिटकर ☆

वंदन त्रिवार भारतमाते 

शत शत नमन तुला //धृ//

 

भाषा, प्रांत, विभिन्नतेचे

सूर उमटती इथे एकतेचे

भूषणे हीच तुझी माते

वंदन त्रिवार भारतमाते 

शत शत नमन तुला..//१//

सस्यशालिनी विशालतेचे

सागर -नद्यांच्या संगमांचे

अनुपम रूपे तुझी माते

वंदन त्रिवार भारतमाते 

शत शत नमन तुला..//२//

सकल हृदयांत देशसेवेचे

बीजारोपण हे सुसंस्कारांचे

स्वप्ने साकार होती तुझी माते

वंदन त्रिवार भारतमाते 

शत शत नमन तुला..//३//

विज्ञानाचे अन् अध्यात्माचे

ज्ञान मिळे इथे शाश्वततेचे

प्रेमभावना ही तुझी माते

वंदन त्रिवार भारतमाते 

शत शत नमन तुला..//४//

तरुणाईला पंख दे प्रतिभेचे

स्थान लाभो तुज विश्वगुरुचे

साक्षात्कार देती तुझी माते

वंदन त्रिवार भारतमाते 

शत शत नमन तुला..//५//

© सौ. मुग्धा कानिटकर

विश्रामबाग, सांगली – मो. 9403726078

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares