Tag: #मराठी-कविता

श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे

अजूनी माळरानातच, तुझा दरवळ कसा आहे

असे ही वाट काट्यांची, तनाचा छळ कसा आहे

 

जरी पाषाण हृदयी तो, तरी पाझर मनी त्याच्या

झऱ्याला अमृताच्या या, म्हणू कातळ कसा आहे

 

गळाचा पाहुनी गांडुळ, गळा तो फाडतो मासा

फणा काढून बसलेला, कळेना गळ कसा आहे

 

मला सोडून तू गेला, तुला विसरून मी गेले

तरीही काळजावरती, ठळकसा वळ कसा आहे

 

अजूनी यौवनातच मी, असा तो वागतो वेडा

वयाची उलटली साठी, तरीही चळ कसा आहे

 

छडीचा मार पाठीवर, तरी हा बोलतो सुंदर

विचारा गोंधळ्याला त्या, तुझा संबळ कसा आहे

 

विवाहाचे गणित साधे, विचारा प्रेम वेड्यांना

कधी ना पाहिला त्यांनी, तिचा मंगळ कसा आहे

 

© अशोक श्रीपाद भांबुरे

धनकवडी, पुणे ४११ ०४३.

[email protected]

मो. ८१८००४२५०६, ९८२२८८२०२८

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

प्रेमावर जगते जगणे

ओठावर फुलते हसणे

 

मी माझे माझे म्हणता

म्हणताना होते फसणे

 

डोळ्याच्या धारा ठरती

दु:खाला पाझर फुटणे

 

मन कातर कातर होता

वाट्याला येते हरणे

 

अपमानी वर्तन ठरते

क्रोधाला जागे करणे

 

सगळ्यांना दिसते कळते

मोलाचे नकली रडणे

 

हरल्यावर नक्की असते

वै-याच्या हाती पडणे

 

त्यागाची दुसरी बाजू

विरहाने नुसते झुरणे

 

चुकल्यावर खंत करावी

जगण्यावर कसले रुसणे?

 

© श्री तुकाराम दादा पाटील

मुळचा पत्ता  –  मु.पो. भोसे  ता.मिरज  जि.सांगली

सध्या राॅयल रोहाना, जुना जकातनाका वाल्हेकरवाडी रोड चिंचवड पुणे ३३

दुरध्वनी – ९०७५६३४८२४, ९८२२०१८५२६

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

महंत कवी राज शास्त्री

  साप्ताहिक स्तम्भ – हे शब्द अंतरीचे # 57  

☆ प्रेम… ☆

प्रेम आंधळं असतं

म्हणायला सोप्प जातं

झाल्यावर मात्र

गोड सुद्धा कडू लागतं…०१

 

प्रेम आंधळं असतं

ते कुठे ही होतं

काळी गोरी बोबडी

प्रेम मानत नसतं…०२

 

प्रेम आंधळं असतं

हे कसं पटवायचं

घरच्यांसमोर सांगा

सामोरं कसं जायचं…०३

 

प्रेम आंधळं असतं

पुरावे आहेत बारा

तरी सुद्धा पहा हो

नाही होत कमी तोरा…०४

 

प्रेम आंधळं असतं

नाही कधी करायचं

पण प्रेम होऊनच जातं

अलिप्त कसं रहायचं…०५

 

प्रेम आंधळं असतं

गणित खूप कठीण प्रेमाचं

भले भले इथे शूर थकले

न उलगडे कोडं प्रेमाचं…०६

 

माझे चित्त तुला अर्पण

मीरा वदली कान्हाला

विष पिऊन दिला दाखला

प्रेमाचा असा बोलबाला…

 

© कवी म.मुकुंदराज शास्त्री उपाख्य कवी राज शास्त्री.

श्री पंचकृष्ण आश्रम चिंचभुवन, वर्धा रोड नागपूर – 440005

मोबाईल ~9405403117, ~8390345500

≈संपादक–श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

श्रीशैल चौगुले

 कवितेचा उत्सव 

☆ राधेमन…. ☆ श्रीशैल चौगुले ☆

(छंदवृत्तः स्त्रग्विनी)

मोर माझ्या मनी नाचता लाज ही

श्रीकृष्णाची जिवा ओढ जी आज ही.

 

बासरी ऐकता यमुन काठावरी

भानही हरपले विसरुनी साजही.

 

सांज ही दाटली मन कसे धुंदले

धावले मीच वृंदावनात गुजही.

 

राधिका भाबडी वेड का शामचे

रासलीला कि प्रेमभक्तभावन सई.

 

अंतरी नाम ध्यास मुरली धरल हा

तोच सावळ नटखट कृष्ण जो देवही.

 

© श्रीशैल चौगुले

९६७३०१२०९०

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

श्री मुबारक उमराणी

 कवितेचा उत्सव 

☆ सूर… ☆ श्री मुबारक उमराणी ☆

आता नाय, मग नाय

असं म्हणून चालेल काय ?

 

खर काय? खोटं काय ?

बोलून एकदा टाक बाय

 

ओढी पाय ,होतं काय

दुसरं आम्हा येतंय काय?

 

याला फसव, त्याला फसव

याच्या शिवाय केलंय काय?

 

करी चाडी, भरी माडी

न भरणारी झाली वेडी

 

सत्यालाच डांबर पुस

खोटी फुस घरात घूस

 

माणूस कात्रून केल्या चिंध्या

झाडाच्याही खाल्ल्या फांद्या

 

बदनाम करुन पार बेडा

असत्याच्या तोंडात पेढा

 

याला पिडा, त्याला पिडा

खात फिरे पान विडा

 

रस्ता झाला पीकदाणी

अभद्र बोले याची वाणी

 

इथं फेक, तिथं फेक

वाढ दिनी मोठा केक

 

शब्दात धार करी गार

याच्याच गळ्यात घाली हार

 

सगळेच म्हणे चूक चूक

शहाणा आता झाला मुक

 

इथं पार्टी, तिथं पार्टी

वेडी झाली सारी कार्टी

 

दारु पूर, सोडी घुर

शहाणाही पळे दूर

 

मारून ठोसा, बदला नुर

सत्याचा ऐकू येईल सूर

 

© श्री मुबारक उमराणी

शामरावनगर, सांगली

मो.९७६६०८१०९७.

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित ≈

 वाचताना वेचलेले 

☆ बदलतं ते वय, कवी नाही.. ☆ संग्राहिका – सुश्री माधुरी परांजपे ☆ 

बदलते ते वय.

बदलत नाही ती सवय—–

 

भावतो तो भाव.

भोवतो तो स्वभाव—–

 

सतत बदलतो तो रंग.

अविचल असतो तो श्रीरंग—–

 

समज वाढवते ती संगती.

अतिसंगाने जाणवते ती विसंगती—–

 

आतून उमटतो तो सूर.

भावनाहीन सूर तो भेसूर—–

 

वहात जाते ती लय.

वहावत नेतो तो प्रलय—–

 

आनंदाचा शोध ते जगणं.

आनंदही दुरावते ते वागणं—–

 

स्वेच्छेने करतो ते अर्पण.

उपेक्षा करतो तो दर्पण—–

 

ती/तो येता उठती ते तरंग.

ती/तो नसता कण्हते ते अंतरंग—–

 

ति/त्या च्यासह असते ते घर.

ति/त्या च्या विणा उरते ती घरघर—–

 

तन दुखावतं ते शस्त्र.

मन दुखावतं ते शास्त्र—–

 

त्यांच्याकडे असते ती कला.

आमच्याकडे असतात त्या नकला—–

 

ते करतात तो व्यापार. 

आम्हास न जमे तो व्यवहार—–

 

अकस्मात् जडते ते प्रेम.

पुरून उरते ते दृढ सप्रेम—–

 

संग्रहिका – सुश्री माधुरी परांजपे 

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

श्री राजकुमार दत्तात्रय कवठेकर

 कवितेचा उत्सव 

☆ वेड…. ☆ श्री राजकुमार कवठेकर ☆

तुझ्या प्रीतीमुळे हेही, घडाया लागले आता

मला ही प्रेम गे माझे, मिळाया लागले आता

 

कसे या  वेड पाचोळ्यास लागे र्भिभिरायाचे

मनी ते वादळांसाठी झुराया लागले आता

 

मला ग्रीष्मातही या पावसाने चिंबसे केले

तुझे ते भेटणे जेंव्हा, स्मराया लागले आता

 

तुझ्याशी बोलताना शब्द जेंव्हा टाळले काही

कळाले वेगळे नाते,  जडाया लागले आता

 

जरा मागीतला होता, उठाया हात मी त्यांचा

कडेने ओळखीचेही, पळाया लागले आता

 

जगाची रीत ‘ही ‘जेंव्हा, आचरू लागलो मीही

जगाशी याच माझेही, जमाया लागले आता

 

लपायाच्या दडायाच्या जश्या का पाडल्या भींती

पणानी प्राण हे माझे, लढाया लागले आता

 

कुणाचे कोणही नाही, स्मशानी हे कळू येते

शवानी पेट घेता ‘ते’, वळाया लागले आता

 

रडायाचा जुना त्यांचा, असे रे शौक बाजारू

सुखांनी नाहताना ते, कण्हाया लागले आता

 

जरी ना माणसांना या, यशाची कौतुके माझ्या

तरूंचे चौघडे रानी, झडाया लागले आता

                  ***

© श्री राजकुमार दत्तात्रय कवठेकर

संपर्क : ओंकार अपार्टमेंट, डी बिल्डिंग, शनिवार पेठ, आशा  टाकिज जवळ, मिरज

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈