Tag: #मराठी-कविता

सुश्री अरूणा मुल्हेरकर

 कवितेचा उत्सव 

☆ नव्या वाटा…. ☆ सुश्री अरूणा मुल्हेरकर ☆ 

गळूनी गेली सारी पाने

वृक्ष उभा ताठ

शिशीर संपूनी वसंत येईल

पुन्हा दिमाखात

बहर संपला

वादळ आले

तरूवर सारे

उन्मळूनी पडले

सोबतीला एकाकी जीवन

लेकुरवाळी मुले

इंद्रधनूचे सप्तरंग जणू

अंगण आनंदाने फुले

उदास स्वर ते माररव्याचे

परि वसंतात राग बहार

सुख दुःखाच्या झुल्यावरती

मिळे जगण्याला आधार

खेळ संपला जुना

चालणे नवीन वाटेवरी

अखेरच्या श्वासापर्यंत

जगायचे भूवरी

©  सुश्री अरूणा मुल्हेरकर

डेट्राॅईट (मिशिगन) यू.एस्.ए.

≈संपादक–श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

सौ. उज्वला सुहास सहस्रबुद्धे

 कवितेचा उत्सव 

☆ शब्द… ☆ सौ. उज्वला सुहास सहस्रबुद्धे ☆

शब्द बंबाळ जग आहे हे,

  शब्दांचा बडिवार तो किती!

कधी गोड तर कधी कडू,

  सारी शब्दांचीच दिठी !

कधी शब्द माणिक मोती,

  कधी मुक्ताफळे उधळती !

ओथंबून   मायेपोटी ,

  नाटकी पणी ही कधी येती!

शब्द सखा बनून  येती,

  ओढ जीवाला लावती!

शब्द भाव भरून येती,

  काळजाला जाऊन भिडती!

कधी शब्द नि:शब्द बनून येती,

  अन्  अंतरात  घुसती !

खोल रुतून बाणा परी ,

  जखमी करून जाती!

© सौ. उज्वला सहस्रबुद्धे

वारजे, पुणे (महाराष्ट्र)

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

 कवितेचा उत्सव 

पाऊलवाटेवरती त्याच्या कविता बांधित घर जाते

जिकडे पडते नजर तयाची तिकडे कविता अंकुरते

उरात घेऊन जाळ लोटला काळ तरीही तो चाले

त्या ज्वालांचे सत्वच त्याच्या शब्दांमध्ये पाझरते

सहस्त्र लाटा किती वादळे निमूट त्याने पांघरली

जशी उतरता भरती हळवी ओल तीरावर वावरते

निर्जन रस्त्यावरती त्याने झाड व्यथेचे वाढविले

तिथली माती सुजाण इतकी पायदळीही मोहरते

कवितेचे शतदीप लावले स्वतःस त्याने पाजळुनी

अशा कविच्या कवेत येण्या दूर चांदणी हुरहुरते

© श्री अरूण म्हात्रे

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

श्रीशैल चौगुले

 कवितेचा उत्सव 

☆ पाऊस म्हणाला…! ☆ श्रीशैल चौगुले ☆

म्हणून तर पाऊस म्हणाला…

आज तुझ्या दारात पडतो आहे

आभाळाच्या काळजातून मुक्त

होऊन

तुझ्या देहावर कोसळतो आहे.

हे वसुंधरे,

किती पर्व, किती युगांनी ही निसर्गाची बीजे या मिलनातून

जन्मली हिरवी देवता तुझ्या

ऊदरातून

म्हणून तर पाऊस म्हणाला

या थेंबांच्या आस्तित्वातून व्यक्त

होऊन सांडायच होत मन

क्षणभर या वा-यासंगे समुद्र होऊन

जगताना मांडायचं होतं गा-हाणं

या पृथ्वीच्या जीवन-मृत्यूतं मलाही घडायचं होतं

म्हणून तर पाऊस म्हणाला,

हे धरतीराणी

तुझ्याचसाठी मेघ होताना

तुझ्याचसाठी मेघ होताना.

© श्रीशैल चौगुले

९६७३०१२०९०

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

प्रा. सौ. सुमती पवार

 कवितेचा उत्सव 

बाहेर चांदण्यात ,मज साद तुझी आली

आणि पुन्हा नव्याने ,मी पहा सजुनी आली ….

तो चंद्र तो चकोर, मन होई भावभोर

तो शीत शीत वायु, तो गगनी चंद्रमोर

तू शोध मज आता..मी भाव वेल झाली…

                   बाहेर चांदण्यात ……

तू मोकळा मुकुंद,मज दूर हाक मारी

मी बैसले रे येथे , बघ कालिंदी किनारी

मज शोध शोधता रे , भूमी धुक्यात न्हाली

                            बाहेर चांदण्यात ….

अद्वैत रे मनांचे,उठले पहा तरंग

पाण्यात दर्पणी या, मज भासतो श्रीरंग

मी मनी दर्पणात,तेव्हा तुझीच झाली

                         बाहेर चांदण्यात …

हा खेळ जीवनात, प्रीतीत डुंबण्यात

हृदयात बैस माझ्या,ठेवते लोचनात

तू आठवे मनात, चढली पहाच लाली..

                      बाहेर चांदण्यात …

                             मज साद… तुझी…

                                        आली ……

© प्रा.सौ.सुमती पवार ,नाशिक

दि: ०२/०२/२०२१, वेळ : रात्री: १२:२४

(९७६३६०५६४२)

[email protected]

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

 कवितेचा उत्सव 

☆ जुने दिवस ☆ मेहबूब जमादार ☆ 

गेले ते जुने दिवस

आठवणीत राहीलेले

पुन्हा पुन्हा स्मरूनी

काळजात दाटलेले

विश्वासाचं नातं कसं

ठेवूनी होतं मनांत

सोनंही पिकायचं

माळावरच्या रानांत

दरोड्याची नसे चिंता

चोरी कधी नसायची

काठीला सोनं बांधून

दिवसा माणसं फिरायची

हरे एक घराला कसा

माणूसकीचा वास होता

घराच्या सर्वा भिंतीना

आपुलकीचा श्वास होता

कांही कुठे घडले तर

माणसं पळत यायची

सा-या सुख दु:खात

संगत सोबत करायची

हल्लीचा पाऊस तर

केंव्हाही पडत असतो

रानांतल्या पिकांसह

शेतक-यांना रडवत असतो

आता कांही झालं तरी

जवळ कोण येत नाही

माणूसकीचं दार सुध्दा

शेजारी उगडत नाही

आज सारं आठवता

डोळे भरून येतात

गतकालीन स्मृतीनां

मनांत कोंब फुटतात

© मेहबूब जमादार

≈संपादक–श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈

श्री राजकुमार दत्तात्रय कवठेकर

 कवितेचा उत्सव 

☆ दान… ☆ श्री राजकुमार कवठेकर ☆ 

दान…

प्रकाश जगतात

आपल्याच सौंदर्याचा टेंभा मिरवणाऱ्यांना

माहिती नसते की

काळोखाचेही असते जग, प्रकाश जगाप्रमाणेच

अदभुत अन् विलक्षण..

पहा नं,

प्रकाशाच्या मिटतात पाकळ्या अन्

माना टाकतात रंगबिरंगी ही फुले,

तेंव्हा रातराणी..जाई ..जुईच्या

सुरु होतात दर्वळवेळा.

काळोखावर कोरलेली ही नक्षी,जणू

चांदणवेलच.

अन् एरव्ही पाना पानात मिटून असलेला

काजव्यांचा थवा उतरतो..तरंगतो अवकाशात

तेंव्हा वाटते जणू आकाश-झुंबरच.

दृष्टी पलीकडे याहूनही बरेच काही असे.

वाटते,

‘त्याने’ साऱ्यांनाच दिले आहे सारे काही

भरभरून…

ज्याच्या त्याच्या तोलाचे.. मापाचे.

फक्त

वेळ अन् संधी यायचा अवकाश…..

© श्री राजकुमार दत्तात्रय कवठेकर

संपर्क : ओंकार अपार्टमेंट, डी बिल्डिंग, शनिवार पेठ, आशा  टाकिज जवळ, मिरज

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे ≈