वाचताना वेचलेले
☆ काही राहून तर नाही ना गेलं? – लेखक : अज्ञात ☆ प्रस्तुती – सौ. शीतल कुलकर्णी ☆
☆
तीन महिन्यांच्या बाळाला
दाईपाशी ठेवून
कामावर जाणाऱ्या आईला
दाईनं विचारलं ~
कांही राहून तर नाही ना गेलं ?
पर्स, किल्ल्या सगळं घेतलंत ना ?
आता ती कशी हो, हो म्हणेल ?
पैशापाठी पळता-पळता
सगळं काही मिळविण्याच्या
महत्वाकांक्षेपोटी
ती जिच्यासाठी एवढा आटापिटा
करतेय तीच तर राहून गेलीय !
*
लग्नात नवऱ्या मुलीस सासरी
पाठवताना लग्नाचा हाॅल
रिकामा करून देताना
मुलीच्या आत्यानं विचारलं ~
दादा, कांही राहून तर नाही गेलं ना ?
चेक कर जरा नीट..!
बाप चेक करायला गेला, तर
वधूच्या खोलीत
कांही फुलं सुकून पडलेली दिसली.
सगळंच तर मागं राहून गेलंय.
२१ वर्षे जे नाव घेऊन आपण
जिला लाडानं हाक मारत होतो,
ते नाव तिथंच सुटून गेलंय, आणि
त्या नावापुढे आतापर्यंत
अभिमानानं जे नाव लागत होतं,
ते नावही आता तिथंच राहून गेलंय.
*
दादा, बघितलंस ?
काही मागे राहून तर नाही ना गेलं ?
बहिणीच्या या प्रश्नावर
भरून आलेले डोळे लपवत बाप
काही बोलला तर नाही, पण
त्याच्या मनात विचार आला~
सगळं काही तर इथंच राहून गेलंय !
*
मोठी मनीषा मनी बाळगून मुलाला
शिक्षणासाठी परदेशात पाठवलं होतं,
आणि तो शिकून तिथंच सेटल झाला.
नातवाच्या जन्मावेळी मोठ्या
मुश्किलीनं तीन महिन्यांचा
व्हिसा मिळाला होता,
आणि निघतेवेळी मुलानं विचारलं ~
बाबा, सगळं कांही चेक केलंय ना ?
काही राहून तर नाही ना गेलं ?
काय सांगू त्याला, की आता..
आता राहून जाण्यासारखं
माझ्यापाशी उरलं तरी काय आहे ..!
*
सेवानिवृत्तीचे दिवशी
पी.ए.नं आठवण करून दिली ~
चेक करून घ्या सर ..!
काही राहून तर नाही ना गेलं ?
थोडं थांबलो, आणि मनात विचार
आला, सगळं जीवन तर
इथंच येण्या-जाण्यात निघून गेलं.
आता आणखी काय राहून
गेलं असणार आहे?
*
स्मशानातून परतताना मुलानं …
मान वळवली पुन्हा एकदा,
चितेकडे पाहण्यासाठी …
पित्याच्या चितेच्या
भडकत्या आगीकडे पाहून
त्याचं मन भरून आलं.
धावतच तो गेला
पित्याच्या चेहऱ्याची एक
झलक पाहण्याचा
असफल प्रयत्न केला….
आणि तो परतला.
मित्रानं विचारलं ~
काही राहून गेलं होतं कां रे ?
*
भरल्या डोळ्यांनी तो बोलला ~
नाही , काहीच नाही राहिलं आता.
आणि जे काही राहून गेलंय,
ते नेहमीच माझ्या सोबत राहील.
*
एकदा… थोडा वेळ काढून वाचा,
कदाचित …जुना काळ आठवेल,
डोळे भरून येतील, आणि
आज मन भरून जगण्याचं
कारण मिळेल !
*
मित्रांनो, कुणास ठाऊक ?केव्हा या जीवनाची संध्याकाळ होईल.
*
असं काही होण्याआधी
सर्वांना जवळ घ्या,
त्यांच्या पाठीवर हात फिरवा.
त्यांच्याशी प्रेमानं बोलून घ्या
जेणेकरुन कांही राहून जाऊ नये ..!
☆
लेखक: अज्ञात
प्रस्तुती :सौ. शीतल कुलकर्णी
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ.उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
मावळला ‘अर्थ-सूर्य’… 
कवितेचा उत्सव 
मेहबूब जमादार ☆
