मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ श्री अशोक भांबुरे जी यांची कविता अभिव्यक्ती #271 ☆ दळते वाळू… ☆ श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे ☆

श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे

? अशोक भांबुरे जी यांची कविता अभिव्यक्ती # 271 ?

दळते वाळू ☆ श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे ☆

º

हजार वर्षे दगड घासतो बनते वाळू

किती दूरवर नदी सोबती फिरते वाळू

º

प्रपात पडतो खूप वरूनी दरीत कायम

त्याच्यासोबत वरून खाली पडते वाळू

º

पारदर्शिता वाळूमधली कुणा न दिसली

हे काचेचे रुपडे म्हणजे असते वाळू

º

सिमेंट आणिक वाळूचे या होता मिश्रण

का भीमेच्या पात्रामधली मळते वाळू

º

उघड्यावरती मस्त वावरे जरी कालवर

दोन विटांच्या मधेच आता लपते वाळू

*

नव्या युगाला आरामाची सवय लागली

तेलासाठी ती म्हातारी दळते वाळू

º

या वाळूची सवय अशी की गळून जाते

मरते वेळी अपुल्या हाती नसते वाळू

º

पाठीवरच्या रेषा *

º

तो ओठाने चुंबुन घेई, ओठावरच्या रेषा

भविष्य समजत नाही पाही, हातावरच्या रेषा

º

गप्पांसोबत वाळूवरती, कधी मारल्या होत्या

कुठे राहिल्या पुसून गेल्या, काठावरच्या रेषा

º

तिची काळजी दिसते आहे, मुखकमळावर सारी

जेव्हा जेव्हा पहात होतो, भाळावरच्या रेषा

º

जशी कातडी सोलावी तो, तसेच सोलत होता

तरी जागच्या हलल्या नाही, देठावरच्या रेषा

º

गर्भवतीचा ताण उतरला, बाळाच्या येण्याने

तडतडलेल्या सांगत होत्या, पोटावरच्या रेषा

º

किती सोसले सांगत नाही, काही ती तोंडाने

परंतु सारे सांगत होत्या, पाठीवरच्या रेषा

º

इतिहासाने नोंद घेतली, दोनचार नेत्यांची

सळसळ करती आंदमानच्या, बेटावरच्या रेषा

© श्री अशोक श्रीपाद भांबुरे

धनकवडी, पुणे ४११ ०४३.

[email protected]

मो. ८१८००४२५०६, ९८२२८८२०२८

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ विलाप… ☆ श्रीशैल चौगुले ☆

श्रीशैल चौगुले

? कवितेचा उत्सव ?

☆ विलाप… ☆ श्रीशैल चौगुले ☆

तुझे-माझे म्हणता-म्हणता

निघून जाते सारे आयुष्य

मनातले संकल्प-विकल्प

मागे पडून राहे भविष्य.

*

अल्लड मेळा तारुण्य शाळा

वाट ऋणांची करे सोबत

हृदयी पक्षी विरह स्मृती

कधी काळांचे खेळ नौबत.

*

असे आभाळ नयनी दाटे

पुन्हा मिठीत सत्य दर्पण

जर्जर पाहून धीर सुटे

तेंव्हा मी पण दुःखा अर्पण.

 

© श्रीशैल चौगुले

मो. ९६७३०१२०९०.

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – वाचताना वेचलेले ☆ माहेर नसलेल्या मुली… – कवयित्री: सौ. लक्ष्मी यादव ☆ प्रस्तुती – सौ. गौरी गाडेकर ☆

सौ. गौरी गाडेकर

📖 वाचताना वेचलेले 📖

☆ माहेर नसलेल्या मुली… – कवयित्री: सौ. लक्ष्मी यादव ☆ प्रस्तुती – सौ. गौरी गाडेकर

माहेर नसलेल्या मुली

कुठं जात असतील सणावाराला?

सासरी थकून गेल्यावर

चार दिवसांच्या माहेरपणाला?

 

कुणाला सांगत असतील

नवऱ्यानं झोडपल्यावर

भरलेल्या घरात

पोरकं पोरकं वाटल्यावर?

माहेर नसलेल्या मुलींचं

गाव कोणतं असेल?

 

कुठून घेत असतील त्या साडी चोळी

कुणाला बांधत असतील राखी

वडील भावाची ढाल नाही म्हणून

त्या नेहमी भिऊन राहत असतील का जगाला?

दुसऱ्यांच्या आईचा खरखरीत हात

नातवांच्या तोंडावरून मायेनं फिरताना पाहून

काळीज जळत असेल का त्यांचं?

 

माहेर नसलेली मुलगी

आपल्या लेकरांना कसं सांगत असेल

मामा- मामी आजी- आजोबा या हक्काच्या नात्यांबद्दल?

मामाच्या गावाला जायचं

गात असतील का तिचीपण मुलं?

 

आईनं दिलेल्या वानवळ्याच्या पिशव्या कोणी पोचवत असेल का त्यांना?

बापानं उष्टावून आणलेला रानातला पेरू

कधी मिळत असेल का त्यांना खायला?

 

माहेर नसलेल्या मुली

निवांत झोपू शकत असतील का कुठं

जिथून त्यांना कुणीही लवकर उठवणार नाही?

कधी घेत असतील का त्या मोकळा श्वास

फक्त त्यांचाच अधिकार असलेला?

 

माहेर नसलेल्या मुलींना

येत असतील का रोज आईचे फोन

तू बरी हाईस का विचारणारे?

कधी तिला आवडतं म्हणून घरात काही बनतं का

की ती उपाशी निजली

तरी कुणाच्या लक्षातही येत नसेल?

 

माहेर नसलेल्या मुलींचे हुंदके

विरत असतील का हवेत

कुणीही तिला उराशी न कवटाळता?

किंकाळी फोडून रडावं

अशी कूस असलेली जागा मिळते का त्यांना कधी कुठं?

 

माहेरचा आधार नाही म्हणून

माहेर नसलेल्या मुलींना

जास्तच छळत नसेल ना नवरा?

त्रास असह्य झाल्यावर

माहेरला निघून जाईन

अशी धमकी देत असतील का त्या नवऱ्याला?

घर सोडून कुठंतरी जावं या भावनेनं

हजारदा भरलेली पिशवी पुन्हा फडताळात ठेवताना

 चिंध्या होत असतील का त्यांच्या काळजाच्या?

 

माहेरची माणसं असूनही

माहेर नसलेल्या मुलींची वेदना खोल

की माहेरच्या माणसाचा मागमूसही न राहिलेल्या मुलीची जखम ओली

हे ठरवता येत नाही

 

माहेर नसलेल्या मुली

त्यांच्या लेकी-सुनांचं माहेर बनून

भरून काढत असतील का

स्वत:ला माहेर नसण्याची उणीव?

 

माहेर नसलेल्या मुलींना

आयुष्याच्या शेवटाला

कोण नेसवत असेल माहेरची साडी

की निघून जात असतील त्या

या जगातून

‘माहेर नसलेली मुलगी’

हेच नाव धारण करून?

कवयित्री : सौ. लक्ष्मी यादव  

संग्राहिका : सौ. गौरी गाडेकर

संपर्क – 1/602, कैरव, जी. ई. लिंक्स, राम मंदिर रोड, गोरेगाव (पश्चिम), मुंबई 400104.

फोन नं. 9820206306

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – चित्रकाव्य ☆ – शेवटी हात रिकामेच… – ☆ श्री आशिष बिवलकर ☆

श्री आशिष  बिवलकर

?️?  चित्रकाव्य  ?️?

? शेवटी हात रिकामेच? श्री आशिष  बिवलकर ☆

जोडून कवडी कवडी,

व्यवसाय धंदा वाढवत नेला।

सारं काही सोडून येथे,

रिकाम्या हाती एकटाच तो गेला।

*

दिलखुलास स्वभाव त्याचा,

एक एक माणूस जोडत गेला।

साध्या मराठी माणसाचा,

दिलदार शेट नकळतच झाला।

*

अपार कष्ट उपसले त्याने,

नशीब देत गेलं त्याला साथ।

धावपळीत विसरला मात्र,

उत्तम आरोग्याची मुख्य बात।

*

अक्षम्य दुर्लक्ष केलं स्वतःकडे,

हात पाय पसरण्याचा लागला ध्यास।

काय लागत जगायला जगी,

सुखाची निद्रा आणि खळगीत घास।

*

उत्तम आरोग्य -कौटुंबिक स्वास्थ्य,

यावर असते जीवनाची खरी भिस्त।

बाकी कमावणं -गमावणं गौण सारं,

मोह टाळायाची असायला हवी शिस्त।

*

प्रत्येकाने काही क्षण थांबून जरा,

स्वतः आत्मचिंतन नक्कीच करावं।

कुठे होतो-कुठे आहे-कुठे जायचं,

आध्यात्मिक विचार करुन ठरवावं।

*

प्रत्येक जन्माला येणारा,

कधी ना कधी जाणारच असतो।

मृत्यू सर्वांग सोहळा,

काळ जगाला दाखवतच राहतो।

वास्तवरंग

© श्री आशिष  बिवलकर

बदलापूर

मो 9518942105

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ शोध… ☆ प्रा तुकाराम दादा पाटील ☆

श्री तुकाराम दादा पाटील

? कवितेचा उत्सव ?

काळोख ☆ प्रा तुकाराम दादा पाटील ☆

मी संत कुळीचा झालो संतांच्या सहवासाने

मन झाले साक्षात्कारी भक्तीच्या अभिमानाने

 *

नादान जगाचे वारे घोंगावत होते भवती

मज वास्तव कळले माझे गाथेची वाचत पाने

 *

भवसागर ओलांडाया झालीच तयारी होती

देहाची सुंदर नौका तरताना आनंदाने

 *

काळोख गडद करणारे होतेच बिलंदर काही

त्यांनीच ठरवल्या जाती स्वार्थाच्या हव्यासाने

 *

भलतेच कुणी तर होते समतेला तुडवत पायी

त्यानीच ठरवल्या जाती स्वार्थाच्या हव्यासाने

 *

आताही होते आहे रणकंदन भलते येथे

सोसावे कितपत कोणी हे सगळे अपमानाने

 *

खोट्याच्या वाजे डंका सत्याला नाही थारा‌

हे घडते सारे आहे कोणाच्या कर्तृत्वाने

© प्रा. तुकाराम दादा पाटील

मुळचा पत्ता  –  मु.पो. भोसे  ता.मिरज  जि.सांगली

सध्या राॅयल रोहाना, जुना जकातनाका वाल्हेकरवाडी रोड चिंचवड पुणे ३३

दुरध्वनी – ९०७५६३४८२४, ९८२२०१८५२६

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर ≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – वाचताना वेचलेले ☆ माझी लेक … – लेखिका: श्रीमती भारती पांडे ☆ प्रस्तुती – श्रीमती प्रफुल्ला शेणॉय ☆

📖 वाचताना वेचलेले 📖

☆ माझी लेक … – लेखिका: श्रीमती भारती पांडे ☆ प्रस्तुती – श्रीमती प्रफुल्ला शेणॉय ☆

माझी लेक…काळी सावळी..तरतरीत

अभिमानी.

चमकत्या आत्मविश्वासपूर्ण डोळ्यांनी माझ्या नजरेला नजर देत

वाकली नमस्काराला.

मी ठरवलं होतं कधीच

डोळे मऊ होऊ द्यायचे  नाहीत

तिनं मला एक कोवळं हसू बहाल केलं…जिवणीच्या कोपर्‍यातल्या खळीसकट.

काय नव्हतं त्यात?

कुठल्या कुठल्या आठवणी..राग लोभ ..रुसवेफुगवे

तान्हेपण तिचं आणि नवखं आईपण माझं.

चढता ताप तिच्या कोवळ्या शरीराला

आणि माझ्या कासावीस मनाला.

भांडण आम्हा मोठ्यांचं आणि

चेहरा उतरलेला बाळीचा

यशपराक्रम तिचा आणि

अभिमान प्रतिबिंबित माझ्या मनात

आणखीही बरंच काही काही

त्या नजरेत..त्या हसण्यात.

 

तेवढ्यात तिच्या मामानं

तिच्या ताठ पाठीवर हलका हात टेकत गदगदत म्हटलं, चल बाळ

परत एक खोल नजर माझ्या नजरेत

रुतवून ती वळली.

ती आता जी आहे आणि मी आता जी आहे

याबद्दलचं ऋणच जणू आम्ही दोघी स्वीकारत होतो.

फक्त आता तिच्या जिवणीवरचं फुलपाखरू उडून गेलं होतं

नुसती तिथली खळी थरथरत होती.

तिच्या डौलदार पाठमोऱ्या आकृतीकडे पहाता पहाता मी

एकदम अनोळखीच होऊन गेले.

कुण्या परक्या हातानं तिचा शेला सावरला.

आणखी कुणी तिच्या हातात एक भरगच्च हार दिला.

ही तर माझी कुणीच नव्हती

ही एक अनोळखी नवरी मुलगी..

मला क्षणभर वाटलं.

दारातल्या तोरणाखालीच

क्षणभर थबकत तिनं झटकन

मागे वळून पाहिलं.

चमकणारे डोळे आता मोत्यांनी लगडले होते.

थोडं भय थोडी उत्कंठा थोडी उत्सुकता आणि

पाठीशी हवी असलेली

आश्वासक नजर माझी.

 

पुन्हा नजर फिरवून ती

मंडपाकडे चालायला लागली

माझ्या छातीत पोटात डोळ्यात गळ्यात एक जीवघेणी कळ उठली

आज

दुसर्‍यांदा नाळ तुटत होती.

आज

दुसर्‍यांदा नाळ तुटत होती.

लेखिका: श्रीमती भारती पांडे.

प्रस्तुती :  श्रीमती प्रफुल्ला शेणॉय

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ सायं छटा ! ☆ श्री प्रमोद वामन वर्तक ☆

श्री प्रमोद वामन वर्तक

? कवितेचा उत्सव ? 

⭐ सायं छटा ! ⭐ श्री प्रमो वामन वर्तक ⭐ 

घडे सप्तरंगांचे आकाशी

सांडती बघा मावळतीला,

आटपून आपली दिनचर्या

रवीराज चालले अस्ताला !

*

निरोप घेता घेता अवनीचा

मुख अवलोकी सागरात,

शांतजल चंदेरी चमचमते

बनून आरसा देतसे साथ !

*

रंग केशरी मावळतीचा

शोभा वाढवी किनाऱ्याची,

पिवळ्या बनी केतकीच्या

होई सळसळ वाऱ्याची !

*

परतू लागती घरट्यातूनी

पक्षी पिलांच्या आठवाने,

वाट परतीची चाले गोधन

आता पाडसांच्या ओढीने !

*

पावता अंतर्धान नारायण

साम्राज्य पसरेल रजनीचे,

सुरु होईल राज्य रानोमाळी

बागडणाऱ्या निशाचरांचे !

बागडणाऱ्या निशाचरांचे !

© श्री प्रमोद वामन वर्तक

संपर्क – दोस्ती इम्पिरिया, ग्रेशिया A 702, मानपाडा, ठाणे (प.) – 400610 

मो – 9892561086 ई-मेल – [email protected]

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – वाचताना वेचलेले ☆ “कशास मागू देवाला…” – कवी : अज्ञात ☆ प्रस्तुति – सौ. उज्ज्वला केळकर ☆

श्रीमती उज्ज्वला केळकर

? वाचताना वेचलेले ?

☆ “कशास मागू देवाला” – लेखक : अज्ञात ☆ प्रस्तुति – सौ. उज्ज्वला केळकर

क्षणो क्षणी तो देतो मजला,

श्वासामागुनी श्वास नवे..

कशास मागू देवाला,

मज हेच हवे, अन् तेच हवे?

 *

क्षितिजावरती तेज रवीचे,

रोज ओततो प्राण नवे..

उजळविती बघ यामिनीस त्या,

नक्षत्रांचे लक्ष दिवे..

निळ्या नभावर रांगोळीसम

उडती चंचल पक्षी-थवे..

कशास मागू देवाला,

मज हेच हवे, अन् तेच हवे?

 *

वेलींवरती फुले उमलती,

रोज लेऊनी रंग नवे..

वृक्ष बहरती, फळे लगडती,

 गंध घेऊनी नवे नवे..

हरिततृणांच्या गालिच्यावर,

दवबिंदूंचे हास्य नवे..

कशास मागू देवाला,

मज हेच हवे, अन् तेच हवे?

 *

प्रसन्न होऊनी निद्रादेवी,

स्वप्न रंगवी नवे नवे,

डोळ्यांमधली जाग देतसे,

नव दिवसाचे भान नवे,

अमृत भरल्या जीवनातले,

मनी उगवती भाव नवे,

कशास मागू देवाला,

मज हेच हवे अन् तेच हवे?

 *

कोणी आप्त तर कोणी परका,

उगा निरर्थक मन धावे..

सखा जिवाचा तोच, हरी रे,

नाम तयाचे नित घ्यावे..

नको अपेक्षा, नकोच चिंता,

स्वानंदाचे सूत्र नवे..

कशास मागू देवाला,

मज हेच हवे, अन् तेच हवे?

कवी : अज्ञात 

प्रस्तुती : सौ. उज्ज्वला केळकर 

संपर्क – निलगिरी, सी-५ , बिल्डिंग नं २९, ०-३  सेक्टर – ५, सी. बी. डी. –  नवी मुंबई , पिन – ४००६१४ महाराष्ट्र

मो.  836 925 2454, email-id – [email protected] 

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर ≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – चित्रकाव्य ☆ हीच तर तैलबुद्धी… ☆ सुश्री नीलांबरी शिर्के ☆

सुश्री नीलांबरी शिर्के

?️?  चित्रकाव्य ?️?

☆ हीच तर तैलबुद्धी… ☆ सुश्री नीलांबरी शिर्के

कोयंडा दूर 

कुलुपासाठी

कल्पकतेने

केले काम

*

ज्या डोक्यातुन

सुचली कल्पना

तया बुद्धीला

करू सलाम

*

सुरक्षितता

महत्वाची तर

हतबल होऊनी

नसते चालत

*

तैल बुद्धीची 

विचारशक्ती

आचरणातून

असते बोलत

©  सुश्री नीलांबरी शिर्के

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ “आयुष्याच्या ताम्रपटावर…” ☆ सौ राधिका भांडारकर ☆

सौ राधिका भांडारकर

? कवितेचा उत्सव ?

☆ “आयुष्याच्या ताम्रपटावर” ☆ सौ राधिका भांडारकर 

धूळ झटकता पटलावरची

लख्खच सारे दिसू लागले

जरी दडवले होते काही

सारेच कसे पुन्हा उजळले॥१॥

*

 वाटेवरचे क्षण काटेरी

 तसेच काही आनंदाचे

 पुन्हा एकदा त्यात हरवले

 सुटले धागे सुखदुःखाचे॥२॥

*

 मुठीत वाळू हळू सांडली

 प्रीत अव्यक्त मनात दडली

काळजातली हुरहुर सारी

आवेगाने कशी दाटली ॥३॥

*

निष्ठा साऱ्या मी बाळगल्या

देणी घेणी चुकती केली

बाकी सारे शून्य जाहले

आता कसली भीती नुरली॥४॥

*

आयुष्याच्या ताम्रपटावर

 एक ओळ ती होती धूसर

शब्द प्रितीचे कोवळ्यातले

तिथे राहिले कसे आजवर

© सौ. राधिका भांडारकर

ई ८०५ रोहन तरंग, वाकड पुणे ४११०५७

मो. ९४२१५२३६६९

[email protected]

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares