सुश्री विजया देव
पुन्हा प्रश्न तेच
(सुश्री विजया देव जी का e-abhivyakti में स्वागत है। प्रस्तुत है उनकी एक भावप्रवण कविता।)
तो फक्त प्राजक्त होता…
(प्रस्तुत है सुश्री आरूशी दाते जी की एक शाश्वत प्रेम पर भावप्रवण कविता।)
सुश्री मीनाक्षी भालेराव
चार मराठी कविताएँ
(सुश्री मीनाक्षी भालेराव जी की भारतीय परिवेश में स्त्री की पहचान उजागर करती हृदयस्पर्शी कविताएँ।)
१)
आई म्हणायची ,
आपल्या मुलींवर कधी हात टाकू नये.
लक्ष्मी रुसते.
आज सगळीकडे
दारिद्य्र वाढतंय,
महागाई वाढतेय,
कारण
आज देशात ठिकठिकाणी
मुलींना मारले जातंय .
२)
शेजाऱ्यांच्या घरात भिंत उभी राहिली आहे आताशा .
असे वाटतंय , त्यांची मुले कमवू लागली आहेत आताशा .
ज्या आईवडिलांनी हौसेने बांधलं होते घर
ते वृध्दआश्रम गले आहेत आताशा .
शेजाऱ्यांच्या घरात भिंत उभी राहिली आहे आताशा .
असे वाटतंय , त्यांची मुले कमवू लागली आहेत आताशा .
३)
लहानपणी आईपासून
नाईलाजाने दूर राहावे लागले होते ,
तेव्हा आई मला नेहमी
पत्र पाठवत असे.
आज खूप वर्षे झाली
आई जाऊन.
तेव्हापासून तिची ती पत्रेच
बनली आहेत आई !
४)
पूर्वी कच्चे असायचे राखीचे धागे
पण नाती असायची पक्की.
आज अगदी मजबूत असतात राखीचे धागे
पण नाती मात्र बनत आहेत तकलादू .
जेव्हापासून आईवडिलांच्या मृत्युपत्रात
मुलीलाही मिळू लागला वाटा
तेव्हापासून माहेरी भाऊ-वहिनीच्या प्रेमाच्या
राहून गेल्या कथा .
भाव होते प्रेम होते टाळले का मी तरी ?
गाव माझ्या अंतरीचे जाळले का मी तरी ?
वाट माझ्या भावनांची मीच होती रोखली
आसवांचे चारमोती गाळले का मी तरी ?
माय-बापाची प्रतिष्ठा थोर तेव्हा वाटली
त्याच खोट्या इभ्रतीला भाळले का मी तरी
प्रेम का नाकारले मी ते कळेना आजही
शब्द साधे एवढे ते पाळले का मी तरी ?
प्रीतिच्या ग्रंथात माझे नाव नव्हते नेमके
पान माझ्या जिंदगीचे चाळले का मी तरी ?
अशोक भांबुरे, धनकवडी, पुणे.
मो. ८१८००४२५०६, ९८२२८८२०२८
सुश्री मीनाक्षी भालेराव
ओळख
(सुश्री मीनाक्षी भालेराव जी की भारतीय परिवेश में स्त्री की पहचान उजागर करती हृदयस्पर्शी कविता।)
तुझा हा रेशमी मुखडा, वाटतो चंद्रमा चमचम
तुझे हे पाय चंदेरी, हृदयभर छेडती सरगम
कधी ना माळला गजरा, लावली ना कधी लाली
तरी प्रेमात का वेडी, सूरमय शाम झालेली ?
गुलाबी पाकळ्या ओठी, लागला सूर हा पंचम
तुझे हे पाय चंदेरी, हृदयभर छेडती सरगम
अशी ही भरजरी वस्त्रे, अंगभर तू जरी ल्याली
नशा ही सांडते अवखळ, तप्त ओठात उरलेली
ऋतुंना ठाव लागेना, कोणता हा तुझा मोसम
तुझे हे पाय चंदेरी, हृदयभर छेडती सरगम
वयाला बंधने आली, जाणती आज तू झाली
तुझ्यावर रोखती नजरा, होय हा जीव वरखाली
मनाला शांतता कोठे?, अंतरी वाजती पडघम
तुझे हे पाय चंदेरी, हृदयभर छेडती सरगम
सुखाला अंत ना उरला, पाहिला स्वार घोड्यावर
सरसरे अंगभर काटा, स्तब्ध हा देहही पळभर
फुलवण्या बाग ही आता, हात हे आपुले सक्षम
तुझे हे पाय चंदेरी, हृदयभर छेडती सरगम
*कविताच माझी*
(प्रस्तुत है कविराज विजय यशवंत सातपुते जी द्वारा “विश्व कविता दिवस – 21 मार्च” पर वीणावादिनी देवी माँ सरस्वती को नमन करती हुई कवि-हृदय के उद्गारों से परिपूर्ण कविता “कविताच माझी “। )
वृत्त भुजंग प्रयात.
गणेशा प्रती रे सदा लीन राहू
मनी शारदेचे, चला गीत गाऊ.
पहा लेक माझी, तिचे गाव पाहू
गुणी ही कवीता, नवे विश्व साहू. . . . !
कवीता मनाची, तिचे विश्व मोठे
तिथे अक्षरांचे, किती भव्य साठे
पहा वास्तवाने, मना गांजलेले
तरी कल्पनेने, तया जिंकलेले. . . . !
अशी ही कवीता तिचे हे पवाडे
खुली आज झाली, मनाची कवाडे.
जिथे काव्ययात्री, सदा होत गोळा
तिथे सोहळा हा, पहा रंगलेला. . . . !
असे ज्ञानदाते, असे ज्ञानदान
कवीता प्रभावी, करे योगदान
मनाचीच बोली, जिथे जन्म घेते
तिथे ही कवीता, करी काम मोठे. . . . . !
कुणा जाणिवांची, कुणा नेणिवांची
इथे जोड लाभे, मतीला गतीची
विचारी मनाला, हवी साथ जेथे
तिथे काव्ययात्री, करी काम साचे. . . . !
मिळे मेजवानी, मनाची मनाला
अहो भाग्य माझे, असे स्वागताला
इथे ना कुणाला, अपेक्षा धनाची
मिळे मान मोठा, कृपा शारदेची . . . !
कधी वेदनेच्या, उरी स्वार व्हावे
कधी भावनेच्या, जगी यार व्हावे
मनाने मनाला, असे पारखावे
जसे सावलीने, उन्हा खेळवावे. . . . !
अशी काव्य बोली, कवीता ठरावी
तिथे शब्द शैली, कमी ना पडावी.
कवीताच माझी, तिचा दूर डंका
नमस्कार माझा, तुम्हा ज्ञानवंता . . . . !
© विजय यशवंत सातपुते, यशश्री पुणे.
मोबाईल 9371319798
सुश्री स्वप्ना अमृतकर
*माऊली*
(सुश्री स्वप्ना अमृतकर जी की National Single Parent Day – 21st March पर रचित विशेष रचना। इस रचना के लिए सुश्री स्वप्ना अमृतकर जी का विशेष आभार। )
सोबत असते कायम, आमची होऊनी सावली
हसतमुख भासते कायम, आमची मायेची माऊली ,
आपसूक पितृछाया हरपली, भावनांचे आभाळ दाटले
नियतीचा खेळ सारा, तीने आधारवड होणे पसंत केले ,
दु:खांच्या सरींचा पाऊस, लवला तीचा हळवा डोळा
दृढ निश्चयाचा प्रारंभ, नाही घेतला श्र्वास मोकळा ,
कधी मऊ तर कधी कठीण, प्रसंगापरी तीच्या स्वभावछटा
आईवडील दोन भूमिकांमध्ये, तरी ममतेचा शीगेलोट कोटा ,
जवाबदारींचा डोंगर कोसळला, नाही वाटत असे तिला
धैर्याने एकेक पाऊल पुढे टाकते, आनंदवनाची ओढ तीला,
निवांतक्षणी शब्दांची करी ओवी, आठवणींचे गीत कंठात
उपजत कलागुणांची खाण, सदा देते वाण हा आमच्या पदरांत,
आभाळमाया गीतेवरची, आयुष्याची सांज वीणा,
लाडके स्वप्न फुल, सारं काही अपूर्णच आई विना….
© स्वप्ना अमृतकर (पुणे)
सुश्री स्वप्ना अमृतकर
© स्वप्ना अमृतकर (पुणे)
