मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ त्या देशीचा सुगंध घेवुन… ☆ श्री हरिश्चंद्र कोठावदे ☆

श्री हरिश्चंद्र कोठावदे

? कवितेचा उत्सव ?

☆ त्या देशीचा सुगंध घेवुन… ☆ श्री हरिश्चंद्र कोठावदे ☆

त्या देशीचा सुगंध घेवुन, फुलांत इथल्या दरवळतो

झरता झरता घननीळातुन, मातीमधुनी घमघमतो

*

सूर्यफूल मी सूर्याचे अन् चंद्रकमल मी चंद्राचे

असो उन्ह वा असो चांदणे, जीवनगाणे गुणगुणतो

*

मायावी ह्या रानी चकवा, चळतो ढळतो कधी कधी

वणव्यामधुनी मग पतनाच्या, ओघ कांचनी लखलखतो

*

कुणाकुणाला ह्रदयी घ्यावे, हतभाग्यांची काय कमी

उत्तररात्री त्यांच्यासाठी, अश्रू माझा झुळझुळतो

*

किती कुंपणे अवतीभवती, मण मण पायी बेड्याही

तरी सिद्ध मी व्यूह भेदण्या, दिगंत होण्या तळमळतो

*

दावित दावित जगा आरसा, अवचित दिसतो मीच तिथे

आत्मचिंतनी कबीर कोणी, दोहा होवुन घणघणतो!

(हरिभगिनी)

© श्री हरिश्चंद्र कोठावदे

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ या वळणावर… ☆ सौ. उज्वला सुहास सहस्रबुद्धे ☆

सौ. उज्वला सुहास सहस्रबुद्धे

या वळणावर…  ☆ सौ. उज्वला सुहास सहस्रबुद्धे ☆

उभी आहे मी एका वळणावर..

वाट पुढची‌ अनोळखी!

कशी शोधू मी माझी मला,

झाले मी  तुम्हास पारखी!..१

*

झाली नव्हती मनाची तयारी!

रहावे लागेल तुमच्या विना!

समजूत घालून जगते आहे,

साथ दे रे माझ्या मना!…२

*

सप्तपदी चाललो आपण,

साथ होती जन्मांतरीची!

सात जन्माची गाठ बांधली,

वचने  दिली तू निष्ठेची !..३

*

सोडून गेलात अचानक,

विसर पडला  माझा तुम्हांस !

जग रहाटीस सामोरे जाण्या,

मन करते मी घट्ट आज !..४

*

कठीण आहे वाट पुढची,

समजावते मी मनाला!

तुम्ही पाठीशी आहात माझ्या,

देत आधार थकल्या मनाला!…५

© सौ. उज्वला सुहास सहस्रबुद्धे

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – चित्रकाव्य ☆ “प्रमोदिनी ही घाली मोहिनी…” ☆ सौ. रेणुका धनंजय मार्डीकर ☆

सौ. रेणुका धनंजय मार्डीकर

?️?  चित्रकाव्य  ?️?

?– “प्रमोदिनी ही घाली मोहिनी…” – ? ☆ सौ. रेणुका धनंजय मार्डीकर☆

फुलूनी आल्या पहा खुळ्या

वेली वरती धुंद कळ्या

वारा येऊन लटके छेडी

गंधाळून गेल्या सगळ्या

*

फूल टपोरे पाना मागे

बहरून आले पहा कसे

प्रमोदिनी ही मोहिनी घाली

चैत्राची चाहूल सांगतसे

*

मल्लिगेस या गुंफुनी केला

वळेसार मी मनमोही

कुरळे कुंतल सळसळणारे

पहा शोभती आरोही

*

वेड लावितो जीवाला

श्वेतरंग भुलवी मजला

ओंजळ भरुनी इरावंतिगे

भगवंताच्या चरणतला

(इरावंतिगे म्हणजे मोगरा (कानडी भाषेत), मल्लिगे म्हणजे मोगरा (कानडी), प्रमोदिनी म्हणजे मोगरा (संस्कृत)) 

 © सौ.रेणुका धनंजय मार्डीकर

औसा.

मोबा. नं.  ८८५५९१७९१८

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – मराठी कविता ☆ कवितेच्या प्रदेशात # 228 ☆ मॅडम ☆ सुश्री प्रभा सोनवणे ☆

सुश्री प्रभा सोनवणे

? कवितेच्या प्रदेशात # 228 ?

☆ मॅडम ☆ सुश्री प्रभा सोनवणे ☆

(स्मृति शेष – प्रोफेसर वंदना जोशी, नासिक)

ते काॅलेजचे फुलपंखी दिवस,

 नेहमीच आठवतात,

मॅडम, तुमच्या घरी जागवलेली,

हरतालिका!

कुणी कुणी म्हटलेली गाणी!

माया नं म्हटलेलं,

“आजकल तेरे मेरे प्यार के चर्चे “

लक्षात राहिलंय!

मला ते काॅलेज सोडावं लागलं,

मधेच—–

पण तुम्ही भेटत राहिलात,

नंतरही,

कुठल्या कुठल्या कविसंमेलनात!

 

“तू माझी विद्यार्थिनी आहेस,

याचा खूप अभिमान वाटतो “

 असं म्हणायचा नेहमी,

 

मॅडम कविता त्याच काॅलेजात गवसली,

कुठे ? कशी आणि का?

ते सांगायचं मात्र राहून गेलं….

कधीतरी निवांत भेटू….

“काही प्रश्न विचारायचे आहेत”

म्हणालात!

 

“सगळ्या आवडत्या विद्यार्थिनींचं गेट-टुगेदर

घेऊया शिरूरच्या माझ्या “मन्वंतर” बंगल्यात!”

दोन महिन्यांपूर्वीच म्हणालात,

 

आणि अशा कशा निघून गेलात?

न परतीच्या प्रवासाला ?

माझा अर्धवट सोडवलेला पेपर,

मी आता कुणाकडे पाठवू…

तपासायला??

 

परत एकदा,

मी निरुत्तर… अनुत्तीर्णच,

परिक्षा न देताच!!!!

© प्रभा सोनवणे

३० मे २०२३

संपर्क – “सोनवणे हाऊस”, ३४८ सोमवार पेठ, पंधरा ऑगस्ट चौक, विश्वेश्वर बँकेसमोर, पुणे 411011

मोबाईल-९२७०७२९५०३,  email- [email protected]

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ.उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ कामगार दिन… ☆ श्री रवींद्र सोनावणी ☆

श्री रवींद्र सोनावणी

? कवितेचा उत्सव ?

☆ कामगार दिन… ☆ श्री रवींद्र सोनावणी ☆ 

घाम गाळूनी काम करिशी तू

काय तुला तो दाम मिळे

तुझ्या कारणे जागोजागी 

 इमल्यावर उठती इमले

*

जिथे म्हणून दिसते उत्पादन

तिथे तुझे श्रमदान असे उभारणीला

नव-निर्मितीला तुझ्याविना पूर्णत्व नसे

*

मजल्यावरती चढवून मजले

तुच भिड विशी गगनाला

तुला निवारा झोपडीमध्ये

काय म्हणावे दैवाला

*

तुझ्या श्रमाचे मोल उमगले

शासनास जागृती आली  

कष्टक-यांना अन् मजुरांना

मानाची वंदना दिली

*

तव घामाला गंध गवसला

मिळे प्रतिष्ठा कष्टाला

“कामगार दिन” हा तव गौरव

 “मे” च्या पहिल्या दिवसाला

*

© श्री रवींद्र सोनावणी

निवास :  G03, भूमिक दर्शन, गणेश मंदिर रोड, उमिया काॅम्पलेक्स, टिटवाळा पूर्व – ४२१६०५

मो. क्र.८८५०४६२९९३

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ तुटके क्षण… ☆ श्रीशैल चौगुले ☆

श्रीशैल चौगुले

? कवितेचा उत्सव ?

☆ तुटके क्षण ☆ श्रीशैल चौगुले ☆

हा कागद फाटलेला

कि पतंग तुटलेला

परंतु दोहोत कुठे

माझा स्पंद साठलेला.

*

वाटते जोडावे पान

धागा ओढावा तुटका

वादळासंगे लुटता

कंठ उगा दाटलेला.

*

पुन्हा अक्षरे कोरावी

उंच उडावा पतंग

आशा असते जिंदगी

स्मृती संग भेटलेला.

*

एकटे हसावे मन

तेंव्हा जुन्याच स्पर्शात

तेच जगणे असावे

कुणी भाव काटलेला.

© श्रीशैल चौगुले

मो. ९६७३०१२०९०.

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – चित्रकाव्य ☆ आभाळमाया… ☆ श्री आशिष बिवलकर ☆

श्री आशिष  बिवलकर

?️?  चित्रकाव्य  ?️?

?– आभाळमाया – ? ☆श्री आशिष  बिवलकर ☆

रखरखते ऊन,

पिलांवर आईची सावली |

स्वतः झळा सोसून,

पिलांचे रक्षण करते माऊली |

*

आई ती आईच असते,

अगणित सोसते कळा |

तक्रार तिच्या अंगी नसते,

मातृत्वाचा जपते लळा |

*

दाही दिशा करते,

चारापाण्यासाठी वणवण |

चोचित साठवते दाणा,

उदरी करत नाही भक्षण |

*

उंच उंच झेप घेते,

जिद्द करते आकाशाशी |

कुठेही असली जगी,

चित्त तिचे पिलांपाशी |

*

स्वर्ग ही ठेंगणा वाटावा,

इतकी आईची आभाळमाया |

जीवात जीव असेपर्यंत,

पिलांसाठी झिजवते काया |

*

आईची थोरवी सांगताना,

शब्दच  पडतात अपुरे |

वासल्य सिंधू, प्रेम स्वरूप,

आईविना जीवन अधुरे |

© श्री आशिष  बिवलकर

बदलापूर

मो 9518942105

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ पडझड… ☆ प्रा तुकाराम दादा पाटील ☆

श्री तुकाराम दादा पाटील

? कवितेचा उत्सव ?

☆ पडझड☆ प्रा तुकाराम दादा पाटील ☆

वा-यावरती भरकटलेला पतंग धरणे अवघड आहे

नकाच समजू कधी कुणीही बाब जराशी वरकड आहे

*

सुटले वादळ तुटला परिसर नियंत्रणाचा उपाय सरला

खूप साजवल्या  इमारतीची झाली सगळी पडझड आहे

*

भ्रमात अविरत वावरताना ताल तोलही उरला नाही

दुसरे तिसरे नाही कारण विचारातली  गडबड आहे

*

मीच जगाचा शककर्ताया अशी भावना कशी ठेवता

वा-यावरती विरणारीही उगीच फुसकी बडबड आहे

*

प्रवासातल्या वाटा चुकल्या कळले तेव्हा पडला चकवा

आता सोबत काळजातली सतावणारी धडधड आहे

*

चुकून चुकले आणि हबकले मन झुरणारे छळू लागले

हाती केवळ क्षमायाचना करणारीही धडपड आहे

*

आशादायी असतो मानव संधीचे पण सोने करण्या

पकडायाची नजाकतीने तिला चालली  धडफड आहे

*

काळ यायचा तसाच आला रंग उधळुनी निघून गेला

उदासवाण्या आयुष्याची उरली मागे धडपड आहे

*

गणगोतांचा प्रकाश गेला काळोखाचा पडला विळखा

विसकटलेल्या घरट्यामधल्या व्यर्थ पिलाची फडफड आहे

© प्रा. तुकाराम दादा पाटील

मुळचा पत्ता  –  मु.पो. भोसे  ता.मिरज  जि.सांगली

सध्या राॅयल रोहाना, जुना जकातनाका वाल्हेकरवाडी रोड चिंचवड पुणे ३३

दुरध्वनी – ९०७५६३४८२४, ९८२२०१८५२६

≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर ≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – कवितेचा उत्सव ☆ हे शब्द अंतरीचे # 171 ☆ अभंग… ☆ महंत कवी राज शास्त्री ☆

महंत कवी राज शास्त्री

?  हे शब्द अंतरीचे # 171 ? 

☆ अभंग… ☆ महंत कवी राज शास्त्री ☆

कृष्णाचिया गावा, मोक्ष आहे खरा

नका वाहू भारा, अन्य भक्ती.!!

*

अनन्य भक्तीचे, वळण असावे

स्व-हित कळावे, ज्याचे त्याला.!!

*

श्रद्धा समर्पावी, फुलवावा मळा

आनंदी सोहळा, प्राप्त करा.!!

*

कवी राज म्हणे, कृष्णानंद हेतू

किंतु नि परंतू, सोडूनि दया.!!

© कवी म.मुकुंदराज शास्त्री उपाख्य कवी राज शास्त्री

श्री पंचकृष्ण आश्रम चिंचभुवन, वर्धा रोड नागपूर – 440005

मोबाईल ~9405403117, ~8390345500

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ.उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ.गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares

मराठी साहित्य – काव्यानंद ☆ माती सांगे कुंभाराला… कवी मधुकर जोशी ☆ रसग्रहण.. श्री प्रसाद जोग ☆

श्री प्रसाद जोग

? काव्यानंद ?

☆माती सांगे कुंभाराला… कवी मधुकर जोशी ☆  रसग्रहण.. श्री प्रसाद जोग ☆

जीवनाचे अंतिम सत्य सांगणाऱ्या  माती सांगे कुंभाराला या मधुकर  जोशी यांच्या गीताविषयी :

संत कबीरांच्या “माटी कहे कुम्हार को” या भजनावरून. मधुकर जोशी  यांना जे गाणे सुचले. त्याला श्री. गोविंद पोवळे यांनी सुंदर  चाल लावून म्हटले आहे.

माती सांगे कुंभाराला पायी मज तुडविसी

तुझाच आहे शेवट वेड्या माझ्या पायाशी !

जेव्हा एखादा कुंभार मातीची भांडी बनवत असतो त्यावेळेस त्याआधी तो त्या मातीला तुडवून घडण्या योग्य बनवत असतो. त्यानंतर तिला फिरत्या चाकावर ठेवून आपल्या हातांनी आकार देण्यास सुरुवात करतो. कालांतराने ती माती एका सुंदर वास्तूच्या रुपात सगळ्यां समोर येते. सगळे तिच कौतुक करू लागतात आणि  त्याच वेळेस त्या मातीला आकार देणाऱ्या कुंभाराचा अहं देखील हळूहळू वाढू लागतो. या सगळ्याचा कर्ता “मी” आहे ही भावना दिवसेंदिवस त्याच्या मनात रुजू लागते आणि त्याच वेळेस त्याच्या अहंकाराच्या फुग्याला वेळीच फोडण्यासाठी कवी त्याला .वरील ओळींच्या माध्यमातून  सावध करण्याचा प्रयत्न करतो आहे. थोडक्यात तो परमेश्वर / निसर्ग माणसाला वेळोवेळी अप्रत्यक्षपणे सूचित करीत असतो की तू कितीही फुशारक्या मारल्यास, कितीही यश मिळवलेस, तरी तुला या सगळ्याचा त्याग करून माझ्यातच समाविष्ट व्हायचे आहे.

मला फिरविशी तू चाकावर

घट मातीचे घडवी सुंदर

लग्‍नमंडपी कधी असे मी, कधी शवापाशी !

या ओळींमध्ये मातीच्या माध्यमातून कवी सुचवतो की, कित्येक वेळेस ज्ञानाच्या जोरावर आपल्या इच्छाशक्तीने तू काही काळापुरता जय मिळवतोस आणि समजतोस की हेच अंतिम सत्य आहे.पण प्रत्यक्षात मी अनादी अनंत आहे.  एखादवेळेस तुझ्या लग्न मंडपात असणारा मी उद्या तुझ्या शवापाशी देखील असणार आहे.

वीर धुरंधर आले, गेले

पायी माझ्याइथे झोपले

कुब्जा अथवा मोहक युवती, अंती मजपाशी !

या ओळींमधून कवी  माणसाला आठवण करून देतो कि, जसा आज तू स्वतःला कर्ता समजत आहेस तसेच यापूर्वीही अनेक जण होऊन गेले आहेत. अनेकांनी अनेक राज्ये स्थापिली, अनेक मान सन्मान मिळवले, अनेक पराक्रम गाजवले पण शेवटी त्यांना देखील माझ्यातच विलीन व्हावे लागले. माझ्या दृष्टीने सगळेच समान आहेत. मी कुणातही भेदाभेद करत नाही. माझा न्याय हा सगळ्यांसाठी सारखाच आहे. ज्यावेळेस तुमची माझ्यात विलीन होण्याची वेळ येते त्यावेळेस मग ती व्यक्ती कुरूप असो वा रुपगर्विता, राजा असो वा पराक्रमी सरदार… या गोष्टींचा माझ्यावर काहीही परिणाम होत नाही.

गर्वाने का ताठ राहसी ?

भाग्य कशाला उगा नासशी ?

तुझ्या ललाटी अखेर लिहिले मीलन माझ्याशी !

या कडव्यात कवी माणसाला सांगतो, उगाच वृथा अभिमान बाळगून का राहतोस? या गर्वाचा काहीही उपयोग होत नाही. झाला तर फक्त तोटाच होईल. एक लक्षात ठेव शेवटी  तुला माझ्यातच विलीन व्हायचे आहे. त्यांमुळे गर्व सोड

मनुष्य स्वभावर भाष्य करणारे मधुकर जोशी यांचं हे गाणं ऐकून सारेच अंतर्मुख झाले असतील .

मधुकर जोशी यांना विनम्र अभिवादन.

©  श्री प्रसाद जोग

सांगली

मो ९४२२०४११५०   

≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈

Please share your Post !

Shares