सुश्री प्रणिता प्रशांत खंडकर
कवितेचा उत्सव
☆ झेप… ☆ सुश्री प्रणिता प्रशांत खंडकर ☆
बीज रूजले वाढले, मऊ गर्भाचे अस्तर ,
खुडण्याच्या भीतीने का क्षणोक्षणी ती अस्वस्थ.
जन्मा आली लेक जरी, तरी जगणं दुष्कर ,
तूप वंशाच्या दिव्याला, हिला कोरडी भाकर. ||१||
लज्जेची नि पावित्र्याची, हिने राखायची चाड,
लांडग्यांच्या नजरेला,नको पडायला नख,
झाकायचे तन सारे, जरी गुदमरे श्वास,
डोक्यावर टांगलेली, बदनामीची तलवार. ||२||
वाढताना पित्याघरी, लेक परक्याचे धन,
वरदक्षिणा देऊनी, करायाचे कन्यादान.
माय उठता-बसता, घाली सासरचा धाक,
सांभाळीसी परंपरा, नको ओलांडू तू वेस. ||३||
सून सासरच्या घरी, दावणीला मूक गाय,
रांधा, वाढा, उष्टी काढा, हेच जीवनाचं सार.
शेज पतीची सांभाळी, वाढविण्या त्याचा वंश,
तोच कुंकवाचा धनी, त्याचा शब्दच प्रमाण. ||४||
कोसळल्या भिंती आता, खुले ज्ञानाचे कवाड,
कायद्याच्या कचाट्यात, भ्रूणहत्येचे राक्षस.
तिच्या कर्तृत्वाला आता, नाही क्षेत्राचे बंधन,
करितसे राज्यघटना, तिच्या हक्कांचे रक्षण. ||५||
समानतेच्या विचारा, रूजवू मुला-मुलींत,
हात घालणार नाही, कोणी, द्रौपदीच्या निरीस.
मानवतेच्या धर्माला, सह्रदयतेची जोड,
ज्योत ‘तिच्या’ सन्मानाची, संस्काराने उजळवूयात.
© सुश्री प्रणिता खंडकर
सध्या वास्तव्य… डोंबिवली, जि. ठाणे.
वाॅटसप संपर्क.. 98334 79845.
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈