सौ. उज्वला सुहास सहस्रबुद्धे
☆ समाधीस्थ ज्ञानदेव… ☆ सुश्री उज्वला सुहास सहस्रबुद्धे ☆
☆
आळंदी सोडून चालली ती,
चार सान गोजिरी मुले !
काट्याकुट्यांच्या मार्गामध्ये,
अडखळत होती त्यांची पाऊले!…. १
*
आळंदीकरांनी हिणविले तयांना,
‘संन्याशाची मुले’ म्हणूनी!
व्याकुळलेली मने घेऊनी,
चालली लेकरे हतबल होऊनी!.. २
*
निवृत्तीचा स्वभाव संयत,
ज्ञानाची त्या होती साथ!
सोपान मुक्ता पाठी त्यांच्या,
चालू लागले अवघड वाट!… ३
*
पैठण क्षेत्री गेली भावंडे,
मिळेल काही न्याय म्हणूनी!
मोठे पण त्यांचे नाही आले,
शास्त्री पंडित यांच्याही ध्यानी!.. ३
*
दुःखी होऊनी परत निघाली,
घेऊन आली शुद्धिपत्रास !
आता तरी मिळेल का हो,
करण्या आम्हा आळंदीत वास!.. ४
*
पैठण, नेवासे वाट चालता,
केले काही चमत्कार जनी!
कळून येता त्यांची महती,
अवाक् झाली सारीच मनी!… ५
*
आळंदीला परतून येता,
ज्ञाना म्हणे कार्य ते झाले!
गुरु निवृत्तीची आज्ञा होता,
समाधी घेण्या सिद्ध जाहले!.. ६
*
तिथे पाहिली जागा सत्वर,
खोल विवर शोधिले त्यांनी!
ज्ञानदेव त्या विवरी शिरता,
शिळा ठेवली निवृत्तीनाथांनी!… ७
*
योगेश्वर रूप ते ज्ञानदेव,
आळंदीस समाधीस्थ झाले!
अजून त्याची साक्ष देत हा,
सोन्याचा पिंपळ त्यावरी झुले !… ८
☆
© सुश्री उज्वला सुहास सहस्रबुद्धे
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
