☆ कवितेचा उत्सव ☆ झाडे ☆ सुश्री मानसी चिटणीस ☆
दिवसाच्या ऐन भरात
सळसळणारी ती….
मिटल्या पापण्यांच्या मध्यान्ही,
पांघरतात वेदनांचे पांढरेधोप शेले…
अन् रात्र होताच विरघळू लागतात
त्यांच्या सदेह सावल्यांचे पिसारे
संथ जलाशयांच्या किनारी…
झाडे,
स्थितप्रज्ञ होतात..,निमग्न होतात आराधनेत
उमलणा-या प्रत्येक प्रज्ञेच्या अस्तित्वासाठी
मांडतात आपल्या पानांची आसने…
अन् नम्र होतात
स्वतःचे कणे त्या प्रज्ञेला बहाल करून…..
तेव्हाच कदाचित…
झाडे….
बोधिवृक्ष होतात….
© सुश्री मानसी चिटणीस
≈ब्लॉग संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित ≈
