सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे
कवितेचा उत्सव
☆ “धुके…” ☆ सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे ☆
☆
झाली पहाट आली जाग हळूहळू साऱ्या सृष्टीला
थंडी गुलाबी लपेटलेल्या तरुण निसर्गाला…
*
किलबिल चिवचिव करीत सारे पक्षीगण ते उठले
किलकिल डोळे करीत आणि जागी झाली फुले…
*
पहाटवारा गाऊ लागला भूपाळी सुस्वर
पानांच्या त्या माना हलवीत दाद देती तरुवर…
*
मिठी परी साखरझोपेची, निसर्गराजा त्यात गुंगला
गोड गुलाबी पहाटस्वप्ने जागेपणी अन पाहू लागला…
*
बघता बघत चराचर आता धूसर सारे झाले
आपल्या जागी स्तब्ध जाहली वेली वृक्ष फुले…
*
स्वप्नांचा तो मोहक पडदा धुके लेवुनी आला
कवेत घेऊन जग हे सारे डोलाया लागला…
*
फिरून एकदा निरव जाहले वातावरणच सारे
धुके धुके अन धुके चहूकडे.. काही न उरले दुसरे…
*
परी बघवेना दिनकरास हे जग ऐसे रमलेले
स्वप्नरंगी त्या रंगून जाता.. त्याला विसरून गेले…
*
गोड कोवळे हासत.. परि तो लपवीत क्रोध मनात
आला दबकत पसरत आपले शतकिरणांचे हात…
*
दुष्टच कुठला, मनात हसला, जागे केले या राजाला
बघता बघता आणि नकळत स्वप्नरंग उधळून टाकला…
*
स्वप्न भंगले, दु:खित झाला निसर्गराजा मनी
दवबिंदूंचे अश्रू झरले नकळत पानोपानी…
☆
© सुश्री मंजुषा सुनीत मुळे
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
मंजूषा ताई खूप छान कविता