कवितेच्या उत्सव
☆ आत आसवे गाळत गेलो ☆ श्री निशिकांत देशपांडे ☆
ध्यानी आले, आयुष्याची
पाने जेंव्हा चाळत गेलो
हास्य लिंपुनी तोंडावरती
आत आसवे गाळत गेलो
सातत्त्याने करीत अभिनय
माझ्यापासून मीच हरवलो
टाळ्या, शिट्ट्या मिळवायाला
पात्र मस्त मी वठवत बसलो
नाटक सरता भयाण वास्तव,
आरशास मी टाळ्त गेलो
हास्य लिंपुनी तोंडावरती
आत आसवे गाळत गेलो
गर्दीमध्ये, तरी एकटे
सूत्र जाहले जगावयाचे
जिथे निघाला जमाव सारा
त्याच दिशेने निघावयाचे
पुरून आशा-आकांक्षांना
प्रवाहात मी मिसळत होतो
हास्य लिंपुनी तोंडावरती
आत आसवे गाळत गेलो
वसंत आला म्हणे कैकदा
पुढे सरकला मला टाळुनी
ग्रिष्माच्या मी झळा भोगतो
बिना सावली, उभा राहुनी
पर्णफुटीची आस संपता
कणाकणाने वाळत गेलो
हास्य लिंपुनी तोंडावरती
आत आसवे गाळत गेलो
मनासारखे जगू न शकणे
माणसास हा शाप लाभला
परीघ रूढीपरंपरांचा
गळ्याभोवती घट्ट काचला
हताश होउन सिगारेटच्या
धुरात स्वप्ने जाळत गेलो
हास्य लिंपुनी तोंडावरती
आत आसवे गाळत गेलो
साथ सखीची जीवनातली
हीच काय ती होती हिरवळ
एक फुलाचा पुरे जाहला
धुंद व्हावया सदैव दरवळ
दु:खाच्या ओझ्याखालीही
सखीसवे हिंदोळत गेलो
हास्य लिंपुनी तोंडावरती
आत आसवे गाळत गेलो
© श्री निशिकांत देशपांडे
पुणे
मो.क्र.९८९०७ ९९०२३
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
