चित्रकाव्य
– उंबरा… – ☆ सुश्री हेमा फाटक ☆
☆
उंबर्याशी विसावलं
घाई नाही कसलीही
म्हातारपण द्वाड बाई
सय नाही सुटलेली—-
☆
घर खाया उठलेलं
सारं कसं चिडीचूप
दिसागणिक वाढते
लेकरांची याद खूप—-
☆
भरलेला होता वाडा
ओसरीला आला-गेला
पायताणांचा राबता
सडा पडे गर्द ओला—-
☆
लेकरांनी माजघर
तिथं कालवा केवढा
रडे हट्ट हाणामारी
शांत रातीस तेवढा—-
☆
पाखरा इवं सारी पोरे
शिकूनिया दूर गेली
विसरोनी गांव खेडी
शहराची वासी झाली—-
☆
धनी काळवासी झाले
आता कोठला दरारा
म्हातारीच्या डोईवर
उभा रिता हा पसारा—-
☆
फक्त उन्हाळ्याची सुट्टी
घालवण्या पोरे येती
म्हातारीच्या सोबतीला
फक्त मोकळ्याच राती—-
☆
रस्त्यावर वाटसरू
येतां जातां ख्याल पुसें
अवचित बोला साठी
माय उंबर्याला बसे—–
माय उंबर्याला बसे !!—-
☆
चित्र साभार – सुश्री हेमा फाटक
© सुश्री हेमा फाटक
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
