श्री सुहास सोहोनी
वाचताना वेचलेले
☆ प्रार्थनेचे शब्द – सुश्री हेमलता फडणीस ☆ प्रस्तुती – श्री सुहास सोहोनी ☆
प्रार्थनेचे शब्द महत्वाचे नसतात, तर त्या मागचा भाव महत्वाचा असतो… ( का इंग्रजी मेसेजचा हा अनुवाद.)
एक लहान मुलगी रोज सकाळी मंदिरात जावून मूर्तीसमोर उभी राही व डोळे बंद करून हात जोडत दोन मिनिटे काहीतरी पुटपुटत असे.
नंतर डोळे उघडून नतमस्तक होई व स्मितहास्य करून धावतपळत बाहेर जात असे.
हा दिनक्रम रोजचाच झाला होता.
देवळातील पुजारी तिच्याकडे निरखून पहात होता. ती रोज काय करीत असते हे समजण्याची उत्सुकता त्याला वाटू लागली. त्याला वाटले, ती मुलगी इतकी लहान आहे की धर्माचा सखोल अर्थ तिला समजणे केवळ अशक्य.
तिला कोणतीही प्रार्थना येत नसेल. मग रोज सकाळी देवळात येण्याचा काय अर्थ !—-असेच १५ दिवस निघून गेले. तिच्या वर्तनाविषयी अधिक जाणून घेण्याच्या जिज्ञासेमुळे त्याची बेचैनी वाढू लागली. एकदा सकाळी ती मुलगी तेथे येण्याच्या अगोदर तो तेथे पोहोचला. तिचा नित्यक्रम संपण्याची त्याने वाट पाहिली. त्याने तिच्या डोक्यावर हात ठेवून तिला म्हणाला, मागील १५ दिवसांपासून तू नियमितपणे येथे येते हे मी पहात असतो. तू काय करतेस ?
ती एकदम म्हणाली, “प्रार्थना”.
पुजाऱ्याने जरा साशंकतेनेच विचारले, तुला एखादी प्रार्थना येते?
“नाही” असे ती म्हणाली.
“ मग तू डोळे मिटून रोज काय करतेस ?” असे त्याने हसून विचारले.
अगदी निरागसपणे ती म्हणाली, “ मला कोणतीच प्रार्थना येत नाही पण मला,” a,b,c,d पासून z पर्यंत माहित आहे. ते ५ वेळा मी म्हणते आणि परमेश्वराला सांगते की मला तुझी प्रार्थना येत नाही पण ती नक्कीच या alphabets च्या बाहेर असूच शकत नाही. ही alphabets तुझ्या इच्छेनुसार क्रमश: लावून घे आणि तीच माझी प्रार्थना. “
—ती उड्या मारत बेभानपणे धावत निघून गेली. ती दिसेनाशी होईपर्यंत निरखून तिच्याकडे पहात पुजारी नि:स्तब्ध होऊन उभा राहिला.
ज्याची आपण मनोभावे पूजा करतो, अशा परमेश्वरावर अतूट असलेली हीच ती श्रद्धा.
@ fb~हेमलता फडणीस
(अगा बावन्न वर्णा परता। कोण मंत्रु आहे पांडुसूता।। —ज्ञानेश्वरी )
संग्राहक – सुहास सोहोनी
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
