श्रीमती माया सुरेश महाजन
☆ जीवनरंग ☆ महत्व ☆ श्रीमती माया सुरेश महाजन ☆
मोहल्ल्याचा कचरा खरकटं ज्या कचराकुंडीत टाकले जाते; त्याच्या आजूबाजूसही कचर्‍याचा ढीग साचलेला असतो. पॉलिथिनच्या पिशव्या, वर्तमानपत्राचे कागद, नारळ, तुटलेले कप, काचेचे तुकडे, फुटक्या बशा, फाटक्या चपला बूट, कपड्यांचा चिंध्या आणि काय न् काय!
आतासुद्धा त्या कचर्‍याच्या पसार्‍यात गाई, बकर्‍या, कुत्री तोंड खुपसत हिंडत आहेत. त्याबरोबरच माशांच्या झुंडीच्या झुंडी त्यावर भिनभिनताहेत. इतक्यात दोन दहा-बारा वर्षांची पोरं तिथं आली, त्यांच्या हातात प्लास्टिकची मोठी पोती होती; त्यांना कचरा वेचून विशिष्ट वस्तू पोत्यात टाकायच्या होत्या. गाई, बकर्‍या, कुत्रे आणि पोरं सगळेच आपल्या उपयोगी वस्तु त्या कचर्‍यात शोधत होते.
अचानक एका पोराच्या हातात एका पाठ्यपुस्तकाचे मुखपृष्ठाचे पान आले, ज्यावर भारताचा नकाशा, तिरंगा झेंडा आणि काही नेत्यांची चित्र छापली होती.
त्याने दुसर्‍याला ते दाखवत विचारले, ‘‘पाहा तर, हे काय आहे?’’
‘‘काय माहीत, असेल काही तरी, पण आपल्या कामाचे नाही.’’ तेवढ्याच त्याची दृष्टी दुसरीकडे गेली, जिथे सिनेमाविषयक मासिकाची काही पाने पडली होती. झडप मारून त्याने ती उचलली आणि म्हणाला, ‘‘पाहा तर, हे काय आहे?’’
‘‘अरे ही तर आपली श्रीदेवी आहे, ही माधुरी दीक्षित आणि हा अमिताभ!’’ त्यांचे डोळे एकदम लकाक् लागले.
‘‘आपण ही चित्रं आपल्या खोलीच्या भिंतीवर लावू…’’ दोघं मग खाली बसली, आपल्या फाटक्या-मळक्या शर्टने त्या चित्रांवर लागलेली घाण पुसली आणि घडी करून नीटपणे खिशात ठेवली.
मग शांतपणे त्यांनी कचरा निवडण्याचा आपला उद्योग परत सुरू केला.
मूळ हिंदी कथा – सौभाग्य चिन्ह – सुश्री नरेन्द्र कौर छाबड़ा
मो.- ९३२५२६१०७९
अनुवाद – सुश्री माया सुरेश महाजन
मो.-९८५०५६६४४२
≈ संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित ≈
