श्री अमोल अनंत केळकर
वाचताना वेचलेले
☆ ‘तो…’ – कवी – अज्ञात ☆ प्रस्तुती – श्री अमोल अनंत केळकर ☆
☆
जन्माला आला तो
वंशाचा दिवा झाला
पहिल्याच दिवशी त्याला
जबाबदारीचा शिक्का लागला
*
थोडा मोठा झाला तो
भावंडांचा भाऊ झाला
आपल्या खेळण्यातला
अर्धा हिस्सा वाटू लागला
*
वयात आला तो
बहिणीचा रक्षक झाला
रक्षाबंधनाला तर
स्वतःची मनिबॅंक ही फोडू लागला
*
कॉलेजला गेला तो
मैत्रिणींचा मित्र झाला
तिच्या सुख दुःखाचा
आपसूक वाटेकरी बनला
*
लग्नामध्ये त्याच्या तो
नवरदेव झाला
बोहल्यावरच्या रुबाबतही
जबाबदारीचा पुतळा ठरला
*
लग्नानंतर मात्र तो
दोन भूमिकेत आला
बायकोचा नवरा की
आईचा मुलगा यात अडकला
*
आई बापाच्या उतारवयात
त्यांच्या काठीचा आधार झाला
स्वतः साठी कमी अन
घरासाठी जास्त जगू लागला
*
बाळाच्या चाहुलीने तो
बाप झाला
छकुलीच्या हास्यासाठी
रात्रंदिवस झटू लागला
*
छकुलीच्या लग्नामध्ये तो
वरबाप झाला
सगळ्यांच्या आनंदासाठी
आपले अश्रू लपवू लागला
*
नातवंडांच्या मेळ्यामध्ये तो
आजोबा झाला
दुधापेक्षा साईला
तळहाताच्या फोडासारखा जपू लागला
*
आत्ता कुठे त्याला
थोडा निवांतपणा मिळाला
जोडीदाराचा हात त्याने
खूप घट्ट पकडला
*
तो पर्यंत त्याच्या
पिंजऱ्यातील पिल्ले उडून गेली
बायकोची आणि त्याची
हाडेही आता थकून गेली
*
मनात असतानाही तो
मनाप्रमाणे जगला नाही
ठाम मते असतानाही
मत आपले मांडले नाही
*
आज देवाकडे तो
साथ फक्त मागतो आहे
बायकोच्या आधी ने मला
देवाला म्हणतो आहे
*
आजपर्यंत आयुष्यभर तो
घरासाठी झटला आहे
स्मशानात जाताना मात्र
रित्या ओंजळीने जातो आहे
*
ओंजळ रिकामी असली तरी
मन त्याचे भरले आहे
अंत्यविधीची गर्दी पाहून
माणुसकीचे फळ मिळाले आहे
*
जाता जाता सगळ्यांना
एकच तो सांगतो आहे
– – पैशापेक्षा माणसांना किंमत द्या म्हणतो आहे.
☆
लेखक : अज्ञात
संग्राहक :श्री. अमोल केळकर
बेलापूर, नवी मुंबई, मो ९८१९८३०७७९
kelkaramol.blogspot.com
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
