सौ. मंजुषा सुनीत मुळे
वाचताना वेचलेले
☆ “’लक्ष्मीची’ सावली……” – कवी – अज्ञात ☆ प्रस्तुती – सौ. मंजुषा सुनीत मुळे ☆
☆
विठोबाही रुक्मिणीला
खूप कामे सांगतो ,
अन् तिच्यावर थोडा
रूबाब गाजवतो .
*
सकाळीच म्हणाला विठुराया
रुक्मिणी,’ जरा आज
नीट कर सडा -सारवण
आपल्याकडे येणार भक्त सर्वजण
*
विठोबा म्हणतो रुक्मिणीला ,
‘ भक्तांची विचारपूस
जरा अगत्याने कर ,
अगं हे तर त्यांच माहेरघर ‘.
*
विठोबा म्हणतो , ‘ जनीची
कर ना तू वेणी -फणी ‘
अगं एकटी आहे अगदी
तिला या जगी नाही कुणी .
*
रुक्मिणी, उद्या तर घाल तू
पुरणा -वरणाचा घाट
उदया आहे बार्शीच्या
भगवंताच्या स्वागताचा थाट
*
एका मागोमाग सूचना ऐकून
रुक्मिणी आता रुसली
आणि रागा- रागाने जाऊन
गाभाऱ्या बाहेर बसली .
*
सारखंच याचं आपलं
भक्त अन् भक्त
मी काय आहे
कामालाच फक्त ?
*
भोवती तर याच्या सारखा
भक्त आणी संत मेळा
काय तर म्हणे _
विठू लेकुरवाळा .
*
भक्तांनाही काही
माझी गरजच नाही
कारण तोच त्यांचा बाप
अन् तोच त्यांची आई .
*
कधीतरी माझी ही
कर जरा चौकशी
भक्तांच्या सरबराईत
दमलीस ना जराशी .
*
मी आता मुळी
जातेच कशी इथून
बाहेर जाऊन याची
गंमत बघते तिथून
*
आता तरी याला
माझी किंमत कळेल
अन् मग हळूच
नजर इकडे वळेल
*
विठू जरी आहे
साऱ्यांची माऊली
भगवंतांच्याही मागे असते
‘ लक्ष्मीची ‘ सावली…
☆
कवी : अज्ञात
संग्राहिका: सौ. मंजुषा सुनीत मुळे
≈संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – सौ. उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित /सौ. मंजुषा मुळे/सौ. गौरी गाडेकर≈
