☆ कवितेचा उत्सव ☆ चेहरा हरवलेला… ☆ श्री शरद कुलकर्णी☆
आरशांनी व्यक्त केले,
अंतरीचे शल्य मोठे.
केले कबूल त्यांनी,
दाविले प्रतिबिंब खोटे.
रुप माझे ज्या समजलो,
बेगडी बुरखाच होता.
तोतया तोही निपजला ,
जो माझ्याच सारखा होता.
बेनकाब झाले अखेरी,
कळले उशिरा जरा.
संभ्रमि प्रतिमाच सार्या ,
हरवला चेहरा खरा.
© श्री शरद कुलकर्णी
≈ ब्लॉग संपादक – श्री हेमन्त बावनकर/सम्पादक मंडळ (मराठी) – श्रीमती उज्ज्वला केळकर/श्री सुहास रघुनाथ पंडित ≈
